Voordat Jack, onze pup er was, maakte ik in gedachten al vele lange wandelingen langs het water of door het bos met hem loslopend dartelend om me heen. Daar kon en kan ik me nog steeds enorm op verheugen. Hij is nu nog zo klein dat we maar korte wandelingetjes kunnen maken en hij vanzelfsprekend nog veel te leren heeft in het luisteren naar de commando’s.
Afgelopen weekend liep ik samen met mijn dochter en Jack een stukje langs de IJssel. Hij liep los op een veilig stukje. “Nou mam”, zei mijn dochter, “je droom is uitgekomen. Samen wandelen, langs de IJssel met de hond los”. Ik realiseerde me dat ze gelijk had. Ik was eigenlijk gefocust op “het perfecte plaatje”, dat ik niet door had dat in essentie mijn wens al was uitgekomen.
Hetzelfde gebeurt bij de vrouwen bij mij op de bank, met als grote wens; Ontspanning. Ze hebben zo’n behoefte aan even niet hoeven, even niet hoeven zorgen, rust in het hoofd en tijd voor zichzelf, dat ze de neiging hebben om zich te richten op het resultaat. Diepe en energie gevende ontspanning. Het lijf kunnen loslaten, geen strakke schouders, stijve nek en geen hoofdpijn meer. Een soort van even door de wasstraat en glimmend door de deur weer naar buiten.
Dan valt het soms erg tegen als de ontspanning niet zo diep of energie gevend is als ze gehoopt hadden. Waar dan aan voorbij wordt gegaan is dat er al veel minder spanningen zijn dan toen we begonnen, dat grenzen eerder aan gevoelt worden en meer bewuste keuzes worden gemaakt in iets wel of niet doen. Kan ze beter voelen waar er (nog) spanning zit, hoe en waar huidige strijd zich laat zien in het lichaam. Merkt ze welk effect haar verdriet of boosheid op haar lichaam had, wat ze tot nu toe niet door had. Heeft ze kunnen voelen dat het haar niet overspoelt, maar dat ze zich veilig voelt met de golven van verdriet die komen en gaan. Zodat het los gelaten kan worden, ook in haar lijf.
Het zijn belangrijke en essentiële stappen om te kunnen gaan naar het diepe ontspannen. Als je dat (weer) kunt zien, voel je en weet je dat het misschien wel waardevoller was dan “alleen maar ontspanning”. En tegelijk dat het óók de ontspanning is die je zocht. Want wat voelt het lichter en ruimer nadat de golven van verdriet zijn geweest. De voldoening om te merken dat je onderweg bent naar wat je graag wil en zelfs onderweg ontspanning kan ervaren. Precies wat je wilde, alleen in een andere vorm. Net zoals mijn korte wandeling met Jack en mijn opmerkzame dochter. Geniet dus ook van de reis en focus je niet alleen op het resultaat.
Geralda