Bijna vakantie. Kan je niet wachten of zucht je nog eens diep, want het duurt nog wel even voordat het kerst is en jij hebt geen vrij de komende week.
Inmiddels zijn de eerste gesprekken op school over je kind weer geweest. Het gevoel over het gesprek staat en valt met in hoeverre jij vindt dat de juf of meester jouw kind ziet. We willen allemaal dat ons kind gezien en gehoord wordt op school. Dan vertrouwen we erop dat het met het leren ook wel goed komt, nu of later.
We willen allemaal zelf gezien en gehoord worden. Of dat nou door je ouders, partner of op het werk is. We doen “achter de schermen” keihard ons best, maar het wordt weinig opgemerkt. Het lijkt wel of vooral de dingen die niet goed gaan worden gezien en benoemd. Ga maar eens bij jezelf na wat er wordt gebeurd als benoemd wordt op het werk wat beter, sneller moet of wat niet gezien wordt en wel gedaan is.
Wat is meestal jouw reactie? Trek jij je terug (laat ook maar), ben je teleurgesteld, geïrriteerd of ga je de confrontatie aan? Welke interne gesprekken heb je? Allemaal omtrekkende bewegingen om niet de pijn te voelen, die voelt als afwijzing. Het liefste wil je gezien worden in wat je doet, wat je er voor laat of voor hebt gedaan, welke moeite het heeft gekost. Pijnlijk is het als dat niet gezien en erkent wordt.
En vergeet niet de meester van de omtrekkende bewegingen; jezelf “geruststellen” dat je vroeger ook niet gezien werd door je ouders en je innerlijk kind gekwetst is.
Ja, ook dat is er eentje!
De omtrekking zit in dat jij je gaat afreageren door harder te werken, kort af te zijn, nog meer in stilte oplossen of terugtrekken, op zoek gaat naar innerlijke kind heling. En ik heb niets tegen innerlijke kind helen, in tegendeel ook dat is ik werk er mee. Alleen dat kind in jezelf is er, neem je mee in alles wat je doet. Als je er niet naar luistert, geheeld of niet, verandert er niks. Dan is het oude stukje verwerkt, ben iets minder raakbaar daarin, maar doe jij het zelfde bij jezelf als de ander ooit heeft gedaan door je niet te (kunnen!) zien.
In hoeverre zie jij jezelf? Luister je naar jezelf, in wat je nodig hebt. Ben je eerlijk naar jezelf om te erkennen waar jij het gemakshalve maar even onder het kleed schuift. Omdat het nu niet uitkomt, je voorneemt om vanavond (of in het weekend of in de vakantie) wel even stil te staan bij jezelf en wat het met je doet. Wat natuurlijk niet gebeurd, want dan is er wat anders, ben je het vergeten of is het even wat minder aanwezig.
In hoeverre kun jij jezelf zien? Helemaal zoals je bent, ook in je terugtrekken, het uit houden, doorgaan en sterk zijn? Met zachtheid.
Waar is je vuur om het te willen veranderen, omdat je meer bent, meer wil zijn. Niet geleid wil worden door oude pijn. Jouw kwaliteiten en waarde volop te mogen en laten zijn.
Als jij gezien wil worden, dan moet je het ook geven, aan je zelf.
Liefs, Geralda
Heeft dit je een inzicht gegeven, iets geraakt? Heb je er een vraag over? Je doet me er een groot plezier mee om het me te laten weten.