Een van de mooiste aspecten aan wat ik doe is iemand laten ervaren hoe ongelofelijk fijn het is om naar de stilte binnenin jezelf te gaan en niet zoveel te hoeven. Je lijf te voelen en te merken wat er werkelijk toe doet en waar ze zich laten meeslepen door de buitenwereld. Ik vind het prachtig om te zien hoe iemand er na afloop uitziet, zacht in het gezicht met stralende ogen. Ze voelen zich opgeladen, opgefrist, soms een beetje loom. Ik merk meer dan ooit hoe goed het doet als de moetens uit je lijf zijn, je lijf zachter en ontspannen aanvoelt. In die zachtheid krijgen de natuurlijke bewegingen die overal in je lichaam zijn een impuls, waardoor het de fysiologische processen beter verlopen en je letterlijk vrijer en soepeler beweegt. Ook kom je figuurlijk makkelijker in beweging om datgene te doen wat je al langer wilde.
Anderen kunnen een beeld van je hebben dat het goed gaat, je het prima voor elkaar hebt. Maar van binnen kunnen er stormen woeden of een kilte bestaan waarvan je niet weet hoe het weer warm te krijgen. Misschien een niet zo helder onprettig gevoel, terwijl je eigenlijk alles hebt wat je wil. Je kunt zowel verlangen naar als weerstand voelen tegen de stilte in jezelf, meer ontspanning. Een dubbel gevoel waar je dat heerlijk lijkt en beetje afwerend kunt zijn uit angst voor de storm of de kilte. Allerlei gedachten, spanningen en angsten kunnen opkomen. Als “ik kan het niet, dat is niets voor mij, wat als ik meer oprakel, wat heeft het voor nut”, misschien een beetje bang voor wat je zou kunnen tegenkomen. En als dat er allemaal mag zijn en je toch, al is het maar eventjes, de ontspanning in je lijf kunt voelen, dan kunnen wonderschone schatten zichtbaar en voelbaar worden. De mooiste dromen, fantasieën, inzichten van jezelf, van waaruit ideeën en oplossingen komen die je niet had kunnen bedenken. En dat alleen maar door je te verbinden met je lijf en niet zoveel te hoeven van jezelf.
Kinderen laten het heel mooi zien. Zij kunnen zich heel goed verbinden met hun binnenwereld en afhankelijk van hun leeftijd is binnen en buiten zelfs hetzelfde. Er zijn geen muurtjes of maskers, ze kunnen makkelijk en vanzelfsprekend contact maken. Zonder dat ze stil hoeven zijn of een bepaalde houding moeten aannemen. Van buiten zie je dat ze aan het spelen zijn of dat ze me verhalen vertellen, in hun lijf voel je de verzachting en de innerlijke bewegingsvrijheid toenemen. Soms zie je het doordat ze wat tegen me aan gaan zakken, soms zie je het aan hun ogen of aan hun lijf die subtiel verzacht.
Door elke dag even stil te staan bij je lijf, hoe het met je is, hoe jij je voelt, leer je veel over jouw eigen binnenwereld en je lijf. Het leert je waar jij je gesterkt voelt, waar je veerkracht zit en hoe jij je daar mee kan verbinden. Dat kan kwetsbaar voelen, in de zin van dat het nieuw voor je is of dat je nog niet goed weet wat je er dan mee kan. Door je bewust te worden hoe jij je voelt, geeft ook inzicht in wat je wilt, wat jouw behoefte is en wat jij belangrijk vindt. Als je daar naar handelt komt er meer balans en voel jij je lekkerder in je vel. Ik hoop dat jij naar de stilte in jezelf gaat, waar je niets hoeft en je jouw dromen, ideeën en fantasieën herontdekt en ze er steeds meer mogen zijn!
Heb een fijne dag!
Geralda