Ok. Laten we een eerlijk gesprek hebben van moeder tot moeder, van vrouw tot vrouw. Het is best aanpoten toch? Overal zie en hoor je dat er nu meer tijd is om… (vul maar in met alle suggesties die je op social media voorbij ziet komen) Maar wie heeft er eigenlijk meer tijd? Kids thuis, helpen met schoolwerk, ze figuurlijk of letterlijk uit elkaar trekken als ze elkaar in de haren vliegen, Pinterest afstruinen naar leuke knutsels, parcoursen of challenges voor de nodige vermaak, partner over de vloer, eigen werk tussendoor regelen en ergens ook je huis enigszins schoon terugvinden onder de voortdurend rondslingerende zooi.
Of voor de moeders die inmiddels grote-uit-huis-kinderen hebben en dit ook lezen; je wilt wel de kans nemen om te bezinnen, mediteren of de stilte in jezelf opzoeken, maar je hoort vooral je eigen verhoogde hartslag, de spanning bij je buik en keel omhoog schieten in plaats van naar beneden als je een poging doet naar die stilte te gaan en allerlei onrustige gedachten over werk, toekomst, familie, de situatie, jezelf blijven in je hoofd rondzingen.
Dus dan ga je in de doorgaan-modus toch? Regelen, zorgen, doorzetten, sterk zijn en doorgaan. Jezelf op de laatste plaats zetten, want dat komt wel weer als alles normaal is. Niet te veel bij jezelf stilstaan, want dat voelt niet zo lekker en wat schiet je er mee op? Of bij elke kriebel in je keel, achter de adem zijn bij trap oplopen en neiging tot hoofdpijn wordt je alerter en lichtelijk hypochondrisch. Dat helpt je ook niet en dus ga je doen. Ik ken het, ik heb ook zo’n knop. Even niet voelen en niet denken, vooral doen. De vraag is, helpt het je? Echt?
Voor dit hele gebeuren had je ook behoefte aan meer rust in je hoofd en ontspanning in je lijf. Waarom zou dat nu anders zijn. Waarschijnlijk heb je er nu zelfs nog meer behoefte eraan. Misschien voel je dat niet zo, heb je het uitgezet en sta je meer in de overlevingsmodus. Misschien is dat ook nodig als je geliefden ziek zijn of jij ziek bent. Soms is de overlevingsstand nodig, dat is ok.
Het kan ook goed zijn dat het je oude valkuil is, jouw manier om om te gaan met moeilijkheden, je angsten en onzekerheden. Dan ga je doén. Naar je hoofd en uit je lijf. Controle zoeken in net te vaak het nieuws checken, schoonmaken en proberen alles zo goed mogelijk te doen (en elke avond balen dat het niet is gelukt zoals je had gewild). De spanning in je hoofd en in je lijf neemt toe. En we weten allebei dat het niet bijdraagt aan stress verlagen, lekker in je vel zitten en dat dit invloed heeft op je immuunsysteem.
Hoe zou het voor je zijn als je er vanuit zou gaan, vanaf nu, wat je wél kan. Niet alle ballen perfect in de lucht proberen te houden of het maximale positieve uit deze situatie proberen te halen. Dat je gevoelens en emoties er mogen zijn. Dat het genoeg is dat jij je best doet. Dat je ook tijd maakt om goed voor jezelf te zorgen, voor je ontspanning en je eigen rust in je hoofd. Is dat een stap te ver voor je? Doe het dan voor je kind, je medemens. Als jij ontspannen, relaxed bent en mee kunt gaan met wat er is, is het makkelijker voor je kind, voor de ander, om ook te zakken in zijn (of haar) ontspanning. Hoe fijn is het om bij iemand te zijn (dichtbij of op afstand) die goed in haar vel zit? Dat voelt veilig, gesteund en hoopvol. De beste zorg die je de ander kunt geven.
Het hoeft niet ingewikkeld of lastig te zijn. Het hoeft geen moeten te zijn. Het is juist zorgen voor wat jij het allerliefste wilt: dat je kinderen, partner, geliefden het goed hebben en daar aan bij dragen. Zien wat de behoeftes zijn en daar gehoor aan geven. Dat kan alleen als jij zo in je vel zit, dat je dat kunt zien en voor kunt zorgen. Dat is een beslissing die je kunt maken, om ook voor je eigen ontspanning te zorgen. Met jezelf af te spreken, dat je bijvoorbeeld 5 min per dag bewust aandacht hebt bij het in en uit ademen en dit volgen met je aandacht en hand op je buik. Met al je zintuigen, ruiken, voelen, proeven, kijken genieten van je koffie of thee, en zittend hè?! Voordat je opstaat of gaat slapen, met je handen op je buik (of borst) voelen hoe het nu met je is en daarna in gedachten je lijf bij langs gaat. Alles even aanspannen en bewust loslaten. Je bent moeder, gewend aan creatieve oplossingen te bedenken, dus je kunt vast zelf een moment verzinnen waarin het past bij jou en je gezin. Er is geen excuus om 5 of 10 minuten vrij te maken per dag, die heb je wel. Iets korter netflixen, iets eerder op bed of de wekker zetten, tijdens het middagslaapje van je kind (en dan iets later beginnen met de was of je werk, daarna ben je productiever). Het gaat om het volhouden, elke dag even. Hoeft niet lang, wel consequent. Niet je kop in het zand en je voornemen te doen als het weer normaal is. Vanaf vandaag, een paar minuten, elke dag. Spreek het met je zelf af. Voor jezelf, je kind, je geliefden. Omdat meer rust in je hoofd en ontspanning in je lijf gewoon lekkerder voelt. Voor iedereen.
Doen! 😊
Geralda