Een bekentenis. Ik heb een auto en lang was ik slordig met het wassen van die auto. Ik deed het alleen als het echt nodig was. Want wat een klus, binnen en buiten schoonmaken en zo dat de ramen ook nog streeploos schoon worden. Saai vond ik het en stelde het liefst steeds een beetje uit. Waarom dan niet door de wasstraat? Nou, dat was het nou net. Ik durfde niet zo goed. Het is te knullig, ik weet het. Ik zag voor me dat ik dan onhandig de auto scheef voor zette (en maar heen en weer steken om het goed te krijgen), een raam net een stukje open liet staan of vergat om de auto in zijn vrij te zetten. Van die dommige acties waarbij anderen er zuchtend van alles van denken. En ik daar maar zitten met enorme rode wangen en klotsoksels.
Vanuit mijn principes om mee te helpen met het behoud en verbeteren van een groenere aarde, zou ik die auto weg moeten doen. Het vraagt iets meer organisatie, maar ik zou het ook kunnen redden met alleen mijn fiets. Alleen vanaf het begin dat ik een auto heb, geeft het mij een gevoel van vrijheid. Dat ik kan afspreken met een vriendin die ver woont of op bezoek kan bij mijn ouders die ook verder weg wonen, zelf kan kiezen wanneer ik met Jack naar het bos ga of die zware plantenbak koop. Het gevoel dat ik niet afhankelijk ben van de beschikbare auto van mijn lief of de tijden van het openbaar vervoer, het in die zin niet hoef af te stemmen en zou kúnnen gaan. Dat gevoel is zo fijn en me zoveel waard dat ik toch die auto hou.
Een tijd geleden besefte ik me (en het is eigenlijk een vervolg op mijn vorige blog), dat ik dan ook goed voor dat gevoel moet zorgen en de verantwoordelijkheid ervoor moet dragen. Overigens is voor mij “moeten” gewoon neutraal. Over moetens ga ik het nog een andere keer hebben.
Dus actie, zorgen dat de tank gevuld is en de auto wassen. En omdat ik mezelf toch niet regelmatig met de tuinslang en de verlengsnoer voor de stofzuiger in de weer zag, mijn kinderen het helaas niet voor een beetje geld regelmatig wilden doen, was de wasstraat de beste optie. De eerste keer met de jongste als mijn wingman (hoe sneu, maar echt dat heb ik gedaan). Hij wist wel hoe het werkte, dat gaf toch net dat steuntje die ik nodig had. En ook niet helemaal cool, maar ik was echt trots. Trots op mijn glimmende auto en op mezelf. Door de wasstraat zonder gênante acties. Maar nog meer om het effect wat het had.
Ik merk dat een schone auto en voldoende benzine iets positiefs met me doet, met dat gevoel van vrijheid. Vooral dat ik daar de verantwoordelijkheid voor neem en in actie kom. Het is lichter, het gevoel is er meer en ook op andere momenten. Het is ook te voelen op momenten dat het niet zo speelt, zorgt ervoor dat ik meer mezelf ben en dichtbij mezelf kan blijven.
Het werkt ook voor je ontspanning. Wil je meer ontspanning in je lijf en rust in je hoofd? Neem je er dan ook actie in? Echt gerichte actie? Zorg jij er aandachtig en zorgvuldig voor? Of verwacht je toch dat het wel komt? Ooit eens?
Ik ben benieuwd of jij iets in bovenstaand herkent en zou het leuk vinden als je dat wilt delen. Voor mij is het effect heel voelbaar en een verdergaand inzicht. Ik hoop dat je er iets van kunt voelen, want ik weet zeker dat jij ook iets soortgelijks in je leven hebt. En als je het kan pakken, wat het dan voor positief effect zou hebben op jou!
Geralda