Op de fiets naar huis merkte ik hoe zwaar het me viel. Het leek net alsof ik zware tegenwind had, wat niet zo was. Mijn hele lijf voelde zwaar. Ik voelde me een beetje verdrietig, alleen en bijna teleurgesteld. Ik had best lekker gewerkt, het was een normale niet al te drukke dag, dus daar was ik niet zo moe van. Toch voelde ik me niet voldaan. Al een tijdje niet.
Mijn eerste gedachte was om de boel eens goed om te gooien. Iets anders te gaan doen en thuis moest het ook anders. Hoe dat wist ik nog niet. Ik keek naar opleidingen, vacatures, huizen. Ik zocht de oplossing buiten mezelf. Ik had niet het gevoel dat ik lekker uitgedaagd werd. Het bleef knagen dat ik toch tot meer in staat moest zijn en meer plezier hebben.
Vandaag geef ik een workshop aan een groep zorgprofessionals over hoe je aan het einde van de dag energie overhoudt. Professionals in de zorg en in het onderwijs weten vaak heel goed wat ze kunnen doen en toch krijgt 1 op 3 te maken met flinke stressklachten of erger burn out.
Energie overhouden aan het einde van dag gaat over of jij bij JOU bent in werk en privé. Of je grotendeels van de tijd doet wat je het allerliefste doet, daar plezier aan beleeft en bijdraagt aan het grotere geheel.
Het gaat over of je het gevoel hebt aan het roer te staan van je eigen leven. We laten ons makkelijk afleiden door de buitenkant. Hoe het hoort, goedkeuring van anderen, kijken hoe anderen het doen, geraakt worden door iets wat buiten onze invloedsfeer ligt en daar vervolgens mee in strijd zijn.
Naast dat we daar behoorlijk door in beslag genomen worden, vergeten we vaak de vertaalslag te maken naar onszelf. Eerlijk zijn naar jezelf waar je de boel teveel hebt laten gaan, waar je jezelf iets voor hebt gehouden om iets anders uit de weg te gaan. Niks geks aan, alleen is het wel een energieslurper. Ergens voelt het niet fijn en dat blijf je voelen.
Energie behouden gaat ook over: Wat is mijn plek, sta ik werkelijk op de voor mij juiste plek. Komt hier mijn talent tot bloei, word ik voldoende uitgedaagd, maar niet overvraagd. Sta je daar niet, dan is er geen voldoening en zit er geen echte inspiratie in wat je aan het doen bent. Het voelt dan dus nooit als goed genoeg of voldoende.
Ben ik bij mij en ben ik trouw aan mezelf. Dat is de vraag die je moet stellen als je uitgeteld op de bank zit of de gejaagdheid door je heen giert. Het is de vraag die ik mezelf destijds ook stelde. Waar het antwoord niet buiten mezelf lag, maar binnen in. Die me stap voor stap leidde naar lichtheid, plezier, voldoening en vervulling. Het lijkt mij fantastisch als jij dat ook (weer) voelt.
Wanneer jij ten volle je talenten kan inzetten en geniet van wat je doet, terwijl je bijdraagt aan het grotere geheel; dat zal uitstralen over iedereen. Moet je eens bedenken hoe groot dat effect is. Ik stel me het voor als van die kringen in het water.
Liefs, Geralda