Ik rij over de snelweg richting Utrecht. De zon schijnt op deze vroege ochtend en al aardig druk op de weg. Het is de laatste dag van een blok opleidingsdagen. Waar ik anders het gaspedaal iets meer in zou drukken, hou ik me nu aan de maximum snelheid. Toen nog 120 km/u. Ik heb deze dagen een belangrijk inzicht gekregen en vooral gevoeld.
Tot op dat moment had ik altijd haast en nu voelt het een stuk rustiger van binnen. Altijd net even wat harder rijden, mezelf iets meer pushen en als het niet lukte zoals ik voor ogen had dan moest ik beter mijn best doen. Het gaspedaal van de auto en van mijn leven duwde ik steevast verder in dan mocht en nodig was.
Wat ik zelf niet door had is dat ik daardoor zelf bijdroeg aan dat gejaagde gevoel van binnen. Het moest steeds een stapje meer, sneller en beter. Ik liet me opjagen door de rest van de weggebruikers, geïrriteerd als ze in mijn ogen te langzaam waren of mee op de linkerbaan in de stroom van de snellere audi’s. Of ik ergerde me dood aan snelheidstrajecten.
Hetzelfde gebeurde in het dagelijks leven waar ik me liet overdonderen door mensen die het beter voor elkaar hadden, meer wisten, slimmer waren, geduldiger, creatiever, zich goed konden verwoorden. Of in ieder geval waarvan ik dácht dat ze dat allemaal beter en sneller konden. Wat vaker zich meer in mijn hoofd afspeelde dan werkelijkheid was.
Het grote verschil is dat ik op die zonnige dag ervoor kies om me aan de maximum snelheid te houden. Omdat ik het wil en niet omdat het moet. Ik heb van moeten willen gemaakt, omdat ik me niet meer wil laten opjagen. Niet door mijn eigen verwachtingen en overtuigingen, ook niet door die van anderen.
Inmiddels weet ik dat het gevoel van goed genoeg in mij begint met het aangeven van genoeg. Met het aangeven van grenzen. Zowel naar anderen als naar mezelf. Want het betekent dat ik ook mijn eigen imperfecties voel en wat de grenzen van mijn kunnen die ze aangeven met me doen. Waar ik eerder het gas verder induwde om dat niet te hoeven voelen, laat ik het nu toe. Dat haalt een heleboel druk en haast vanaf kan ik je vertellen. Op het moment zelf zijn die gevoelens en emoties natuurlijk ronduit k… Daarna is er letterlijk meer adem en bewegingsruimte.
Ik kom die dag ontspannen en ruim op tijd aan. Ik heb genoten van de rit tussen het groen van de oude bomen door. Als een douche van de natuur.
Waardoor laat jij je opjagen? Heeft deze blog iets geraakt? Leuk als je het met wil delen, ook als jij er anders naar kijkt!
Na de meivakantie start ik weer met een groep, waarin we vooral heel praktisch aan de slag gaan. Ontspannen, leren hoe je die rust meer kan behouden als de druk weer op de ketel komt en hoe je gedachten niet je leven beheersen. Ervaren en lekker doen 😉 Dit keer heb ik slechts ruimte voor 6 vrouwen. Het is 5 weken 2 uur me-time. Klinkt goed? Laat me weten als je er interesse in hebt, dan zet ik je op de lijst en ontvang je als eerste de informatie. Je zit nergens aan vast. Je krijgt wel een leuke korting als jij je aanmeld voor de lijst en besluit het te gaan doen.
Liefs, Geralda