Van de week luisterde ik een podcast waarin Fajah Lourens, zij van en met de killer body, werd geïnterviewd. Ze zei iets interessants. Ze zei; “ik geloof dat gedachten waar worden”. Nou is dat niet zo nieuw. In alle oude tradities wordt dit benoemd. Het interessante was dat ze zei: ik geloof… Het is haar oprechte overtuiging en ze had een besluit genomen dat dit haar waarheid is.
Ze is ontzettend succesvol in wat ze doet. Ze woont op haar droomplek. In het bereiken van haar doelen en dromen gebruikt ze de wet van aantrekking. Ze blijft in haar ideeën geloven als het tegen zit en onderneemt actie om het te laten slagen. Elke keer weer opnieuw. En belangrijk; ze vroeg HULP! Hoe zeer je het ook weet, hoe goed je ook kan manifesteren, je hebt hulp nodig om te zien waar jij jezelf in de weg zit.
Later las ik dat 93% (!!) van de vrouwen in Nederland stress klachten ervaart. Naast dat het bizar veel is, geeft het ook aan dat we dit dus accepteren. Als collectief en individu een (onbewust) besluit hebben genomen dat het gewoon is om het druk te hebben of te zijn. De overtuiging te hebben om hard te moeten werken om succesvol te zijn. Dat het logisch is dat we zoveel stress ervaren. Iedereen weet dat langdurige stressklachten slecht is voor je gezondheid. We klagen erover, maar staan tegelijk veel drukte en stress toe in ons leven.
Natuurlijk zijn er omstandigheden die veel stress kunnen veroorzaken en op sommige heb je geen invloed. Maar op een deel wél , de kunst is het verschil er tussen te zien. En er dan ook naar te handelen. Dat eerste lukt vaak nog wel, de stevigheid voelen om het anders te doen is iets anders. Net als durven om keuzes te maken die afwijken van de mensen om je heen. Het is makkelijker om je te voegen naar anderen dan aan te geven wat jij belangrijk vindt en daarin te blijven staan. Terwijl trouw zijn aan jezelf we onze kinderen graag willen meegeven. Het zelf toepassen blijkt een stuk lastiger te zijn. Trouw zijn aan jezelf is niet dat je geen rekening met de ander houdt of alleen voor eigen gewin gaat.
Waar je vooral invloed op hebt is hoe je met die stress om gaat. Interessant is om daarbij na te gaan wat jij gelooft ten aanzien van drukte en stress. Een veel gehoorde overtuiging is; het zijn tropenjaren met jonge kinderen. Probeer eens uit te zoomen en je af te vragen of dit echt klopt. Zou het mogelijk zijn om geen tropenjaren te ervaren met de zorg voor jonge kinderen? Ik denk het wel. Het hoeven geen tropenjaren te zijn.
Én je hebt de keuze in welke ballen je omhoog wil houden. Beslissen of je mee wil hollen in de ratrace of niet. Dat betekent soms nee zeggen, soms overleggen met anderen of hulp vragen. Het betekent dat sommige dingen voor later zijn en niet voor nu. Dat jij je creativiteit mag inzetten om te kijken hoe het wél kan als er iets moet, zodat het bij jou en je gezin past. Focussen op wat je kan en wil. Kiezen om niet te blijven zitten in schouders eronder en gaan.
Welk besluit zou jij moeten nemen om minder stress te ervaren? Wil je het me delen?
Liefs, Geralda