Laten we maar gewoon eerlijk bekennen. Kerst is geen mooie suikerzoete Last Christmas video. En toch lijkt het zo leuk. Dus doen we alle moeite om daar een beetje bij in de buurt te komen. Willen we het graag goed doen, dat het leuk wordt, iedereen het naar zijn zin heeft en het eten lekker is aan een sfeervolle tafel. Met sneeuw. En liefst ook ijs.
Maar in werkelijkheid is er al gedoe van te voren. Bij wie zijn we dit jaar. Wie maakt wat, gaan ophalen of uiteten. Spanning in de familie. Gemis van een geliefde. Is er wel genoeg eten. Vindt iedereen het lekker. Is het gezellig. Zo doen we het altijd en dus nu ook. Optutten terwijl je liever in joggingbroek zou zitten. Of iedereen doet maar gewoon, terwijl jij graag over the top wil gaan. Cadeautjes stress. Want cadeautjes staan zo leuk onder de kerstboom, maar wat geef je nog na Sinterklaas? Spelletjes lopen uit op tranen en boosheid.
En zetten we ons zelf helemaal klem met goed willen doen.
Hoe zou het zijn als je een beetje kon uitzoomen en het neemt zoals het is? Bij jezelf kan blijven zonder iedereen te hoeven redden of verantwoordelijk te zijn voor een gezellige Kerst?
Er is gedoe in de familie, voelbare spanning waar je niets mee hoeft. Het is leuk, maar niet insta fantastisch. De een zit er in zijn netste spijkerbroek en de ander heeft zijn schoenen uitgeschopt. Er worden herinneringen opgehaald die soms voor een traan en soms voor een lach zorgen. Naast de stoofpeertjes is er ook een 4 sterren aspergegerecht. De borden staan op een gezellig rood met goud kleed van de Appie, die daarna in de container gaat. Kinderen eten alleen komkommer en knakworstjes, zitten joelend achter elkaar aan of uitgezakt swipend op hun telefoon. En er is geen sneeuw. Alleen ijs om op te eten.
Kan dat goed genoeg voor je zijn en kan je het ideaalplaatje loslaten? Is het genoeg om samen te zijn, op deze manier (wel of geen) verbinding te voelen?
Of kies je volgend jaar anders. Trek je wel je galajurk aan, ook al doen de anderen het niet. Ga halverwege eerste kerstdag een lange wandeling maken of kom je pas vlak voor het eten, omdat je van een hele dag familie overprikkeld raakt. Ga je op vakantie, ook al “hoort” dat niet?
Ga je doen wat jij graag wil, ook al betekent dat je er niet bij bent en anderen er zeker wat van gaan vinden? Is het prima voor je om het te nemen zoals het is? Beide is helemaal ok!
Wiens leven wil je leiden? Die van jezelf of wat anderen willen dat het er uit ziet?
Het goed willen doen. Het zit er zo in ingebakken in ons vrouwen. Laten we eens stil staan in hoeverre we echt goed doen voor ons zelf. Wat daar voor nodig is. Wanneer doe je dat: goed doen voor jezelf. Hoe ziet jouw ideaal eruit in deze fase van je leven. En daar de komende tijd beetje over mijmeren. Zodat het geen wens blijft aan het begin van een nieuw jaar, maar een leidraad waaraan je stapje voor stapje steeds meer naar gaat leven.
Ik ga ook de komende twee weken beetje nadenken, voelen over het komende jaar. Hoe ik nog meer mijn leven kan leiden, passend bij de fase waarin ik nu zit en stappen zet in de richting van mijn dromen. Ik ga heerlijk lange wandelingen met Jack maken en boeken lezen. Vooral samen zijn thuis. Zin in.
Liefs, Geralda