Hoe moeilijk vind jij het om nee te zeggen? Hoe vaak zeg je Ja, terwijl je gehele lichaam Nee schreeuwt? Hoe vaak praat je jouw Ja goed, door tegen je zelf te zeggen dat het ook zo sneu is voor de ander, het niet erg is dat je het doet voor de ander en dat het maar een kleine moeite is?
Hoe komt het dat we onszelf waardevol kunnen vinden en tegelijk op dat moment zo weinig waarde aan ons gevoel geven dat we wat we zelf willen aan de kant schuiven. Of dat we het niet eens door hebben dat we aan onszelf voorbij gaan. Pas later het besef komt, dat het teveel was of dat je het eigenlijk niet wilde? Je leest over authenticiteit, volgen van je hart, trouw zijn aan jezelf en daar sta je achter, maar waarom is het zo moeilijk om dat toe te passen?
Soms ontkom je er niet aan om iets te doen, wat je liever niet wilt doen. Het is ook niet erg en kan zelfs veel voldoening geven, om iets voor de ander te doen, ook al hoeft het voor jou niet. Waar ik het nu over heb, zijn de terugkerende patronen van over je grenzen (laten) gaan. Doordat je niet durft te kiezen voor wat je wél wilt en niet wilt. Dat betekent namelijk dat je kleur moet bekennen. Het is “makkelijker” om er maar in mee te gaan dan tegen de stroom in te gaan.
Het meest waardevol is onze tijd. Dan kun je die beter zo invullen met dat waar je enthousiast van wordt, je hart blij wordt en je energie van krijgt, toch? Wil je dan niet liever iets doen wat je voedt, inspireert, heelt of voldoening geeft?
Hoe zou het zijn om met jezelf af te spreken dat je even wacht voordat je antwoord geeft. Dat je even voelt wat je eigenlijk zou willen. Dat je het verschil leert voelen tussen wat een Ja met je lijf doet en wat een Nee. En dat je vervolgens kiest! Dat je dus ook Ja kan zeggen op iets wat je eigenlijk niet wilt, maar om redenen toch doet.
Ik pleit dus niet voor altijd maar de Ja te moeten voelen en dat je alleen maar voor de Ja moet gaan.
Ben je nu verrast? Ik geloof dat het waardevoller is om een bewuste keuze te maken, zodat je zelf de verantwoordelijkheid neemt voor je keuze. Dat kan betekenen dat je nadien leeg en moe bent, je spijt hebt of dat je een voldaan gevoel hebt dat je het voor de ander hebt gedaan. Je kan het ook voor nu prettiger vinden om niet de strijd aan te hoeven gaan en je teleurstelling van het niet gezien worden op de koop toe neemt. Juist dat is het verschil. Je word je bewuster van een keuze. Daardoor krijg je de regie terug, hoef jij je niet “overvallen” te voelen door de vraag van de ander. En kun je bij een gevoelde Nee en het toch doen, je zelfs best heel tevreden voelen. Het wordt makkelijker te kiezen om Nee te zeggen als je dat wilt, doordat je bewuster bent van de betekenis van de signalen van je lijf. Het meer trouw zijn aan jezelf en je hart volgen zal steeds makkelijker worden.
Wat je gelijk kunt toepassen is niet gelijk antwoord te geven, misschien te zeggen dat je erop terug komt (handig is dat je zegt wanneer je er op terug komt!). En vooral de tijd te nemen om te voelen wat het doet met je lijf. Ook al heb je er nog geen woorden voor. Elke keer weer opnieuw even te voelen wat er gebeurt.
Zo leer je steeds beter je grenzen kennen, deze te respecteren én ben je grensverleggend! Laat die maar eens binnenkomen 😊
Heb een fijne dag
Geralda