Ik??! Wil je dat ik ook op de bank kom? Ik zie haar verwarring. Ze komt voor haar kind. Ik zou toch haar kind helpen? Ze wil niets liever dan dat hij weer lekker in zijn vel komt. Niet zo druk en niet zo explosief, maar zoals ze hem kent. Zoals hij nog steeds is, een lief sociaal joch. Dat hij zichzelf niet zo in de weg zit met zijn buien en daarmee ook de rest van het gezin. Ze wil alles wel doen, om hem te helpen, zelfs al dat betekent bij mij op de bank te komen. Als het echt moet en als het helpt….al vindt ze dat ook spannend. Want diep van binnen weet ze dat ze ook de neiging heeft om druk te doen, om door te gaan, om zich te overschreeuwen om maar niet te hoeven voelen. De pijn, het verdriet, niet eens zo heel groot en die toch invloed heeft op wie ze nu is. Dat heeft haar veel gebracht en ook veel gekost. Al valt dat wel mee, zegt ze, want dat kan niet zo in de weg zitten toch?
Ik denk dat het nodig is dat ze op de bank komt en ik weet inmiddels dat het helpt. Door de vele moeders en kinderen die ik heb mogen helpen. Doordat ik het zelf heb ervaren. Hoe kan een kind werkelijk bij zijn rust komen als de ouder dat niet kan of doet. Of denkt dat ze het doet, maar eigenlijk alleen oppervlakkig? Want ze is zelf ontzettend druk om een betrokken professional te zijn, een liefhebbende leuk uitziende partner, de liefdevolle, aandachtsvolle moeder die ze wil zijn en ook de attente vriendin en dochter. Zij, die zichzelf veelal op de laatste plaats zet, om goed te zorgen voor haar geliefden. Dat is wat ze graag doet, maar daarbij vergeet ze zichzelf of verlegd ze haar grenzen steeds weer.
Het kind kan leren om weer bij zijn rust te komen en ervaren wat hij daar aan heeft. Hij kan leren hoe hij om kan gaan met verschillende uitdagende situaties en leren hoe hij zijn energie kan richten. Hij zal de tools die hij krijgt aangereikt, pas werkelijk kunnen pakken als hij een voorbeeld heeft die het hem voordoet. Waar hij zich aan kan opladen en ook ontladen als het teveel is.
Ik ben een voorstander van het kind uit de wind. Therapie, extra hulp of begeleiding kan een kind snel het gevoel geven, ik ben niet ok. Er is iets mis met mij. Veelal wordt het accent gelegd op wat niet goed gaat en wat dus beter moet. Het is niet goed genoeg. Begrijp me goed; therapie, hulp en extra begeleiding kan heel erg helpend zijn, voor het kind, voor de ouder. Het kan mogelijkheden geven tot extra middelen waardoor dingen wel kunnen of handvatten worden gegeven voor het leven. Zeker als daarbij gekeken wordt naar wat er wél goed gaat, de bekrachtigers en de andere kant van de medaille. Zoals het enthousiasme, ontdekkingskracht en power die zit in “druk zijn”, de enorme intrinsieke drive om voor rechtvaardigheid op te komen, de creativiteit om anderen mee te krijgen. Er is een reden waarom kinderen doen wat ze doen.
En alles wat wij als ouders kunnen doen ten aanzien van het een plek geven van oude wonden, beperkende patronen duurzaam doorbreken, het voorbeeld zijn in wat we graag voor hun willen, moeten we doen. Onder ogen zien en effectief mee aan de slag gaan.
Als wij een nieuwe vaardigheid leren is het ook fijn om een voorbeeld te hebben, waar we ons aan kunnen meten, hoe we ons kunnen herpakken als we uitglijden. Vooral een voorbeeld die een paar stapjes verder is en die ons daardoor richting geeft. Dit drukke en exploderende kind heeft de ouder nodig die voorleeft én laat voelen hoe je bij je rust kan zijn, hoe je grenzen van je zelf kunt respecteren zonder je te overschreeuwen of over die van een ander te gaan, die zijn enthousiasme en tomeloze energie weet te richten, die voor rechtvaardigheid kan staan zonder te exploderen.
Daarom komt bij mij een ouder meestal ook een aantal sessies op de bank als een kind via zijn ouders, komt voor hulp. Om te ervaren in hun lijf (en dus niet alleen beredeneren) in hoeverre ze zelf kunnen zijn en leven wat ze wensen voor hun kind. Voelen dat zij zelf én kind, met alles wat er is, goed genoeg zijn. Precies zoals ze zijn. Dat je vaardigheden mag ontwikkelen om kwaliteiten die wat zijn doorgeschoten in balans te brengen met kwaliteiten die wat overschaduwd zijn. En dat is echt een ander gevoel dan van Dat is het kind uit de wind.
Ik ben benieuwd of dit je inzichten heeft gegeven. Ik vind het erg leuk om te horen.
Heb een fijne dag!
Geralda