In mijn praktijk loopt het weleens anders dan gehoopt. Heeft de behandeling minder effect dan gewenst of geeft het niet het resultaat dat we voor ogen hebben. Ik had natuurlijk graag meer betekent voor diegene, maar soms kan dat niet en dat erkennen is belangrijk. Ik probeer dan mee te denken waar of met wat die persoon beter geholpen is.
En te zorgen dat het afscheid net zo zorgvuldig is als het begin. Met een afgerond afscheid, kan je een volgend traject of ontmoeting fris tegemoet gaan. Dan blijven er geen oude koeien hangen waardoor je in een flits getriggerd zou kunnen worden.
Wat gebeurd bij een onenigheid of ruzie. Botsende persoonlijkheden met verschillende manieren van uiten van ongenoegen en het knalt. Vaak raken die botsingen of getriggerde oude koeien meer dan tegengestelde meningen hebben. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn en toch verder goed door 1 deur kunnen. Daarvoor moet je kunnen erkennen dat je er verschillend tegenaan kijkt en de ander in zijn waarde laten, met al zijn onhebbelijkheden en mooie kanten.
We hebben alleen de neiging om het op onszelf te betrekken. Voelt het als een afwijzing. Van wie we zijn. Wat we liever niet willen voelen en dus in de aanval gaan of onder een dekentje liggen.
Of het gevoel dat jij je steeds moet aanpassen. Als je teveel en te vaak water bij de wijn doet, heb je de neiging te hard en te star er in te (blijven) staan bij de volgende botsing. Of vervalt in ja maar jij….
Allemaal triggers die maken dat je reageert zoals je reageert. Begrijpelijk en niet helpend.
Het lukt niet altijd. Hoe hard je ook je best doet. Hoezeer jij je hebt voorgenomen nu echt met meer geduld te reageren.
Kan jij dan even zijn met het feit dat het niet loopt zoals je hoopte. Mag jij van jezelf even voelen dat het niet lekker voelt van binnen?
Als het er mag zijn, al die ongemakkelijke gedachtes en gevoelens, zonder dat je er gelijk wat mee doet, maakt dat er wat ruimte komt. Ruimte om naar jezelf te kijken. Waar je misschien iets hebt laten liggen of te fel bent geweest. Beetje uitzoomen en met compassie naar jezelf kunt kijken. Dan kan het ongemakkelijke verzachten. Het is niet per se weg, je dealt er op een andere manier mee.
Soms lukt het niet. Neem de tijd voor een goede afronding. Ervaar wat met je doet. Erken dat dit het nu is, met alle gedachten en gevoelens die daar bij komen. Sta jezelf toe dat even, al is het maar eventjes, te voelen. Kom er op terug. Bij jezelf, bij de ander. Zorg voor een zorgvuldig afscheid. Van de ontmoeting, van de onenigheid.
Voor jezelf. Zodat jij steeds meer jezelf kan zijn, met alle gevoelens en gedachten die je hebt. Leert dat het jou niet hoeft vast te zetten. Het leven niet als het ware aan je voorbij gaat. Genieten.
Soms komen uit het niet lukken bijzondere inzichten, ontmoetingen of ervaringen.
Raakt deze blog je of heb je een inzicht gekregen? Laat je het me weten?
Liefs, Geralda