Gisteravond nam Rob de Nijs met een laatste concert afscheid van zijn publiek. In een rolstoel, met de ziekte van Parkinson duidelijk aanwezig, bracht hij met zijn karakteristieke stem de liedjes de Ziggo in. Ik ben van de generatie die in een feesttent Malle Babbe luidkeels heeft meegezongen. Ik ben geen Rob de Nijs kenner, maar weet wel dat sommige liedjes prachtige teksten hebben. Net als andere Nederlandstalige nummers zo binnen kunnen komen. Die troostend zijn, je vrolijk maken of precies jouw gevoel van dat moment verwoorden in een zin.
Taal doet er toe. Dat weet ik maar al te goed sinds ik jaren geleden kindertolk ben geworden en de lastige/mooie/zorgelijke verhalen over het kind vertaal naar de ouder. Zinnen, stopwoordjes, opvallende of juist onopvallende woorden kunnen een pijn blootleggen die je al een tijdje aan het belemmeren was, maar waar je geen grip op kreeg. Laat staan dat je wist dat het daar vandaan kwam. Het gaat namelijk over blinde vlekken. Die vervolgens geheeld kunnen worden, waardoor jij je jij je vrijer en blijer jezelf voelt.
Hoe je iets zegt kan iemand naar beneden trekken of opliften. Vier je iemands kleine persoonlijke overwinning oprecht mee of komt er een opmerking over wat er (nog) niet is of beter kan.
Gebruik je in een gesprek woorden als altijd, nooit, niemand, dan merk je dat de ander de neiging heeft zich sterk te gaan verweren of de hakken in het zand te zetten. Andersom is dat ook zo. Dan ga je jezelf verdedigen dat je heus best wel eens opruimt of dat Pietje ook nooit opruimt.
Hoe je iets over jezelf iets zegt doet er ook toe. Het doet iets met jouw energie. Die kan door je eigen woorden ook omhoog of juist naar beneden gaan. Als je praat in zo ben ik niet of dat kan ik niet, dan blijft er weinig ruimte om dat wel te gaan leren of te zijn. Vaak zit er namelijk een verlangen achter. Benoem je iets vanuit het halflege glas of het halfvolle glas. De beste tip vind ik nog steeds; vervang maar door en. En je merkt het verschil meteen. Aan je eigen energie, de reactie van jezelf en de ander.
Ben je van het manifesteren dan kan jij aan de ene kant iets naar je toe trekken om het vervolgens zelf te saboteren hoe je praat (of denkt!) over een ander stukje jezelf.
We doen het allemaal. Als je er van bewust bent, kan je oefenen met het anders formuleren> tijdens het oefenen voel je dan al een verandering. In jezelf en de reactie van de ander. Kinderen laten dat heel mooi zien.
Welke woorden of gedachten heb jij vaker over jezelf die jouw energie naar beneden halen? Of die je tegenhouden?
Leuk als je het met me deelt.
Liefs, Geralda