We zijn zo geneigd om te kijken naar wat er niet goed gaat, onze focus te leggen op dat wat er verbeterd kan worden, dat we vaak vergeten trots te zijn op wat er wel goed gaat en wat we bereikt hebben. Het is zo makkelijk om de ( kleine) stappen te vergeten die nodig waren om, zeker als datgene wat je bereikt hebt vanzelfsprekend is geworden.
Als je wil afvallen en het lukt niet zoals je graag wilt, dan baal je van die 3 kilo teveel. De 5 kilo die je al kwijt bent, is inmiddels al zo gewoon dat je daar niet meer bij stil staat. Je stapt ook gemakkelijk over het feit dat je blijft volhouden en niet uit pure frustratie de boel de boel laat en je zelf laat gaan met een zak chips, wijn en de BBQ. Misschien heb je wel zo’n dag (of twee), maar als je ontzettend graag die laatste kilo’s er ook af wilt hebben, herpak jij jezelf en gaat er weer voor. Dat zijn ook stappen, daar is inspanning voor nodig en elke keer weer jezelf motiveren om door te gaan met het grotere doel in je gedachten. Dat jurkje, die bikini of gewoon lekkerder in je vel zitten.
Je kunt steeds kijken naar de keren dat je vindt dat je er onvoldoende voor je kind was, te veel of te snel bent uitgevallen, niet goed geluisterd hebt of te druk met je werk was. Als je vaker het gevoel hebt dat het niet goed genoeg is, wordt dat gevoel hierdoor alleen maar versterkt. Je bent je dan nog meer bewust van wat er beter kan en dat het niet goed ging. Alle keren dat je er wel was, dat je hebt gezien dat je kind je nodig had, dat je naast hem hebt gelegen omdat slapen gaan spannend was, dat je luisterde naar het verdriet samen gezellig op de band zat of jij lekker kon genieten van je kop thee terwijl er om je heen heerlijk werd gespeeld, die vergeet je. Omdat je het vanzelfsprekend vindt.
Ze zijn bijzonder. Weet je waarom? Vanwege het kleine kusje tussendoor zomaar op je hand, de onverwachte knuffel, opeens een paar armpjes voelen van achteren, de verhalen als je ze in bad doet of tijdens een wandeling, een aaitje over je wang omdat je zo lekker zacht bent. Je herkent het vast en ik wed dat er een herinnering van een gebaar van jouw kind naar boven komt en je de liefde van je kind daarin voelt.
Het helpt om af en toe stil te staan bij de successen die je geboekt hebt, groot en klein. Zeker als je de veranderingen klein zijn, waardoor het snel vanzelfsprekend is. En ze niet af te doen als toeval of geluk. Je mag ze claimen, vanwege je inspanning een goede moeder te zijn, je bereidheid te luisteren en zelfreflectie. Wil je meer momenten dat het lekker gaat en je minder focussen op wat er beter kan? Vier dan wat er goed gaat! Hoeft niet groot, mag wel. Blij zijn met dat wat er wel is. Het glas halfvol.
Vanmorgen heb ik deze blog geschreven, wat ik eigenlijk gisteren moest doen. Dat heb ik ook gedaan, het was een heel ander stuk. Het lukt niet zo goed, er was van alles mis mee vond ik en dus heb ik het niet verstuurd. Nu deze een dag later dan ik wilde en daar vind ik wat van. Misschien is dit niet mijn beste stuk, misschien leest de meerderheid niet eens tot hier, misschien zijn ze al afgehaakt bij de titel. Maar stel je voor dat er 1 persoon in dit stuk iets leest wat haar verder helpt, hoe gaaf is dat?
Ik vind dat een mooie gedachte. Het geeft me een blij gevoel. Vandaag ga ik alleen al de belofte in die gedachte vieren!
Geralda