Zittend met een wijntje, ontspannen onder de sterrenhemel, rozig van de dag en opeens weet je het. Je voelt het in je hele lijf. Je gaat het vanaf nu echt anders aanpakken. Maar dan nu ook écht. Niet meer zo mee laten slepen met alles wat moet. Je zelf niet gek laten maken. Meer genieten. Van de mooie kleine dingen die je nu weer zo duidelijk voelt, van je kind, met vriendinnen afspreken. Gewoon relaxter.
Had jij dat ook afgelopen vakantie? En als je eerlijk bent, heb je dit soort voornemens wel eens vaker gehad? Vol energie en vastberadenheid. De eerste dagen lukt het nog wel. Er zijn mooie zonnige dagen. Je zit nog een beetje in de tijdloze flow. Iets later eten, kinderen wat langer buiten spelen, je zit zelf ook wel even lekker.
Totdat je weer een paar dagen op je werk bent, waar zaken zijn blijven liggen, problemen die opgelost moeten worden, achterstallige mail is. Voor je het weet zit je in de routine van halen en brengen naar school, speelafspraakjes en rekening houdend met de verschillende trainingstijden. En wordt het ook al voelbaar kouder. Even niets wordt dan al gauw netflixen en scrollen op je tijdlijn.
Eigenlijk zijn het allemaal excuses.
Ik betrap mezelf er ook af en toe nog op. Dan is het praktischer om nu naar huis te gaan, in plaats van zoals bedacht nog even op terrasje te zitten. De verleiding te groot om nog even (let op dat woord!) dat mailtje te sturen. Wil ik teveel dingen in een dag proppen, zit ik te lang achter mijn computer in de avond. Maak ik verplichting en wat anderen vinden te groot, met tegelijk loyaliteit naar mezelf te klein.
In de vakantie heb ik nooit last van praktische overwegingen en ga ik gewoon doen wat we bedacht hadden. Hoeft niet iets even of even snel gedaan te worden, maak ik de dag niet zo vol.
Ik weet precies waar het aan ligt, bij mezelf en bij degenen die daarom bij me komen. Veelal wordt er afgeweken van de eigen planning, ja gezegd ondanks dat het niet past of gewoon geen zin hebben, wordt er geen tijd genomen voor de verschillende dingen. Want als je dat wel zou doen, lukt het best.
Dan is er geen tijdstress, vol hoofd en is de dag niet te kort. Is er meer dynamische balans tussen loyaal zijn naar anderen en naar jezelf. Dan ben je relaxter, is er meer ruimte voor genieten en aandacht voor wat belangrijk is. Dan kun je de dingen doen vanuit je hart. In plaats vanuit je hoofd.
Wat zijn jouw excuses waardoor het toch niet lukt om het écht anders te doen?
Leuk als je het me laat weten.
Heb het goed vandaag!
Geralda
Ben je klaar met excuses en voel je écht nu is het genoeg, het kan/mag en wilt het anders? Op drie manieren kan ik je helpen bij de hoe dan, kijk maar of er iets voor je bij zit;
- Met de workshop Je kind als spiegel: waarna je weet waardoor het toch steeds niet lukt om het anders te doen, zodat je die mooi kan tackelen. Je weet dan wat je het allerliefste als eerste wil en hoe. Bovendien weet je gelijk waardoor je steeds in dezelfde strijd met je kind komt, want daar ligt de sleutel. Hoeft die strijd ook niet meer. Mooi meegenomen toch? De eerstvolgende is op 30 september.
- Met individuele sessies waardoor jij je eigen sabotagetrucs demonteert en je grootste verlangen kunt waarmaken, vanuit ontspanning. Dat geeft pas een rustig hoofd en ontspannen lijf. Met een gratis en vrijblijvende sessie kijken we of we een goede match zijn om dat samen te bewerkstelligen.
- Mijn e-book met 5 tips waardoor je uit de strijd met je kind blijft; als je even de kat uit de boom wil kijken, meer wil weten over hoe ik er tegen aan kijk of het eerst zelluf wil doen.