Ik zit er al weer helemaal in hoor. Jij ook?
Ik fietste vanmorgen naar het revalidatiecentrum en niet naar de praktijk. En geen klein stukje hè? Het grappige (of trieste eigenlijk, afhankelijk hoe je het bekijkt) is dat ik tussen de middag naar huis was geweest voor de hond en opnieuw een stukje verkeerd ben gefietst… Dit keer had ik het gelukkig sneller door.
Het komt het erop neer dat ik gisteren gewoon een langere to do lijst had dan uren in mijn dag. Ik had wel geprioriteerd, maar eerlijk gezegd dacht ik dat het me wel zou lukken. Net als vroeger dat je denkt dat uitgebreide toetje nog wel op te kunnen..
Dus niet. En daar zat mijn hoofd vol mee. Overdenken hoe ik dat vandaag er bij in kan proppen. (Niet gelukt, vandaar dat je deze mail een dag later krijgt 😊) Iets met de loodgieter en een ezel, maar die horen normaalgesproken niet bij elkaar.
Maar goed, ik heb een betere planning gemaakt. Die wel past in mijn uren. Dat geeft gelijk overzicht en rust. Ik moet gewoon doen wat er staat en me houden aan de tijd die er voor is.
Geleerd van mijn eigen coach. Van nature ben ik niet zo’n planner. Toch ben ik het gaan doen. Ik oefende in me minder te laten afleiden, beter kunnen inschatten hoeveel tijd het vraagt en me houden aan mijn eigen planning.
Wanneer ik te vaak afgeleid was, niet deed wat er stond of een te rooskleurige inschatting had gemaakt, werd me pijnlijk duidelijk waar en hoe ik mijn tijd aan het vergooien was. Kreeg ik ruis in mijn hoofd, zag ik op tegen die berg van wat er moet en wilde.
Afgelopen zomer moest ik beslissen of ik verder zou gaan met haar. Ik twijfelde. Wat ik wel wist is dat ik nog niet was waar ik wilde zijn en dat het een stuk sneller zou gaan dan als ik het in mijn eentje zou doen.
Allerlei redenen had ik bedacht om het niet te doen. Je herkent er vast wel eentje (of meer😊) van; ik kon beter eerst de dingen doen die nog zijn blijven liggen, ik kan het vast ook wel zelf, argumenten waarom ik het niet zou moeten willen. Ik maakte wat ik wilde kleiner en met dezelfde vaart mezelf ook. Het zou effect hebben op mijn gezin, ik wist toch wel wat ik moest doen en nog een stuk of wat erbij.
Afgelopen dinsdag had ik de eerste dag weer. Soms hoef je maar een zin te horen en dat verandert je hele perspectief. Of krijg je van een woord een soort download aan inzichten. Ik heb meer dan 10 keer sh*t gedacht, een paar keer ohhh nou snap ik het en dus daarom… en kreeg allerlei sprankelende ideeën. Vandaar die lange to do lijst. Van leuke dingen kan je hoofd namelijk ook vol raken.
Vaak is het zo dat je geen nieuwe dingen hoeft te horen om wel verder te komen. Je hoort ze op een andere manier, omdat je inmiddels bent gegroeid. Je kan het beter plaatsen, ziet andere verbanden. Je versterkt de basis. En van daaruit kun je nog verder groeien. Dat geldt voor alles. Persoonlijke ontwikkeling, een bepaalde vaardigheid en zelfs ontspannen genieten. Herhaling is daarom goed. Je komt elke keer weer verder.
Kom je ook een keer op herhaling? Of mag ik je helpen met de basis leggen voor Rust in je hoofd en genieten zonder moetens? Leer ik je gelijk hoe je die to do’s beter kan plannen 😊
Liefs, Geralda