Voel jij het ook? In je lijf? De spanning die langzaam toeneemt in je schouders, doordat je letterlijk je schouders er extra onder aan het zetten bent? Een wat zwaarder gevoel zo rond je borst? Of dat je vaker je adem inhoudt? Onrustiger slapen, allerlei gedachten die je hoofd op hol doen slaan of zere kaken? Je bent niet de enige!
Het voelt soms dat we terug bij af zijn en het valt nu zwaarder dan toen. Dachten we destijds nog dat het met de zomer wel over zou zijn, nu komen vragen op als hoe lang het gaat duren, wanneer zouden spontane afspraken weer kunnen of het hippie gevoel van festivals en zal de onbekommerde nabijheid met oude en nieuwe vrienden voor onze kinderen mogelijk zijn? We zijn al maanden in een staat van aanpassen, jezelf afvragend hoe je het beste kunt handelen, wat je er nou eigenlijk zelf van vindt. Je kijkt het liefst niet meer naar het journaal, Op1 of Jinek. En doet het toch, net als chocola soms blijft trekken en je telkens weer een stukje eet. Ok, dat laatste heb jij misschien helemaal niet (ik wel), maar je snapt vast wat ik bedoel.
Na een adempauze en misschien wat opladen afgelopen zomer is ons systeem weer aan. Ons stresssysteem wel te verstaan. Eigenlijk was het nog niet eens helemaal opgeladen en tot rust gekomen. Met de cijfers die aan het oplopen zijn, bouwt ook ons lichaam spanning op. Als je lijf spanning opbouwt, kun je dat meestal wel weer ontladen, door ontspanning te vinden, te sporten of wat gas terug nemen. Met de huidige omstandigheden worden we voortdurend aan de situatie herinnert, komen logischerwijs allerlei “wat als…” gedachten bij je op die je angst voeden, je bent voortdurend alert of je niet te dichtbij komt, aan je kriebelende neus zit of jij je handen hebt gewassen. Spanning stapelt, bovenop de al eerder opgebouwde spanning. Als het ware kom je meer in de overlevingsstand. Je bent sneller prikkelbaar, hebt vaker hoofdpijn, onrustig in je lijf, gevoel van minder goed vrijuit kunnen ademen, gespannen schouders, meer spierpijn dan anders, zere kaken, misschien zelfs wat misselijk, gespannen benen of ze minder goed kunnen voelen. Allemaal tekenen die kunnen passen bij te veel spanning in het lijf en meer vanuit je hoofd gaan leven.
Als dit te lang aan houdt, put jij je zelf uit. Nemen je klachten en je onrust toe. Je lontje wordt korter en niet onbelangrijk, heeft het een negatief effect op je immuunsysteem. Net wat je niet wilt. Maar dagelijks zorgen voor gezonde voeding, sporten, buiten zijn en ontspanning kan als moeten voelen. Wéér iets wat je óók nog moet doen. Je kan er zo moedeloos van worden. Heb jij dat gevoel ook, dan leg je meestal de lat te hoog. Je begint enthousiast, maar doe je te veel en te vaak. Net als bij afvallen, ben je dan aan het jojo-en. Vol goede moed begin je op maandag en op donderdag zakt de moed je in de schoenen. Op wilskracht blijf je nog een paar dagen stug volhouden, maar eigenlijk heb je heb je het al opgegeven. Vanaf maandag dan maar weer…
Kijk wat je wél kunt doen. Kleine beetjes elke dag. Dat is makkelijker vol te houden en zorgt voor een goede basis. Beter 5 minuutjes per dag aandacht voor je ademhaling of even je voelen hoe het met je lijf is, dan 2x per week 45 minuten. Net als met afvallen, merk je het niet gelijk het grote effect, wel na een week en na drie weken zijn die 5 minuutjes een gewoonte geworden waar je weinig moeite voor hoeft te doen.
Wat zou voor jou vrij makkelijk zijn om vanaf morgen 5 minuutjes extra aandacht aan te besteden? Paar keer diep ademhalen in de buitenlucht, bewust de warmte van de zon op je gezicht voelen, met aandacht douchen, een wandeling na het eten maken of…..? Heb je veel last van het moetens- gevoel, hou dan in gedachten waarom je het zo graag wilt. Je achterliggende doel; minder spanning, meer energie, minder vanuit je hoofd leven.
Pak die 5 minuutjes, ze maken verschil!
Geralda