Jij doet het ook

“Jij doet het zelf ook!” Directer een spiegel voorgehouden krijgen is er niet. En als je even voorbij je eigen emoties kan gaan en die van je kind, zie je dat er op zijn minst een kern van waarheid in zit.

Als je zelf liever niet wil dat je kind veel op een schermpje zit, ga eens na hoeveel je er zelf op zit. Even tussendoor of voor het slapen gaan. Voor je kind zeg je dat het niet zo goed is voor het slaappatroon. Waarom zou dat voor jou anders zijn?

Als je graag wil dat je kind meer buiten speelt; hoeveel ben je zelf buiten, in verbinding met de natuur? Welke woorden gebruik je als iets niet gaat zoals je wil. Hoeveel “rommel”(of noem het speelgoed) laat je zelf rondslingeren? Hoe makkelijk vind jij het om te stoppen waar je mee bezig bent?

“Jij doet het zelf ook”, is een zin die wel allemaal weleens horen.

Je kind kan de vinger heel precies op de zere plek leggen en je aanspreken op onbedoeld inconsequent zijn. Het kan zijn dat je vind dat er een verschil is tussen je kind en jezelf. Er kunnen vele redenen zijn waarom jij het wel mag en je kind niet.

Alleen je kind leert door na te doen. Bovendien is het voor je kind soms moeilijk om te begrijpen waarom het verschil er kennelijk is.

Het lastige is dat je ergens wel voelt dat het niet helemaal klopt. Je wordt niet voor niets geïrriteerd.  Je hoofd geeft je vele redenen om het goed te praten en zo kom jezelf in een soort spagaat. Achteraf als de wolken van emotie wat zijn gedaald, bedenk je dat het inderdaad niet helemaal fair is.  

De ene keer is dat voldoende om het ook echt anders te doen en de andere keer blijkt dat toch lastiger dan gedacht. Er speelt dan een andere kracht, namelijk dat er een reden is waarom je het blijft doen. Een onderliggende onbewust gemis of wens die gezien wil worden en losgelaten mag worden. Zodat het een bewuste keuze kan zijn om zelf wel het gedrag te vertonen, wat je bij je kind niet ok vindt. Dan zit er geen emotie meer op en kun je neutraal zijn in je uitleg naar je kind. Waardoor hij of zij het ook makkelijker kan aannemen en is het geen issue meer.

Of je kan het gedrag loslaten, er hoeft niets meer verstopt, verdoofd of genegeerd te worden. Hoeveel vrijer is dat? Je kind kan het ook laten, omdat je het voorbeeld zo mooi laat zien.

Houdt dit stuk je een spiegel voor? Wil je het met me delen? Je kan me een mailtje sturen: geralda@geraldakooi.nl. Leuk als je het doet!

Liefs, Geralda

Plaats een reactie