Een volle winkel. Je staat gezellig te praten, terwijl je wacht in de rij voor de kassa. Je kind komt enthousiast naar je toe gelopen en houdt iets omhoog.
Mám, je aardbeien zalf. Voor je billen.
De kruitvat moeder. Iedere moeder herkent zich erin. Misschien loop je niet op je sloffen en nachthemd over het schoolplein met een vergeten broodtrommeltje in je hand. Maar je herkent wel de spits in de ochtend, in de haast knoeien of iets vergeten. Je herkent ook de gênante goed bedoelde opmerkingen van je kind.
En je duidelijke uitgroei, gemakkelijke onderbroeken en de trui die zo lekker zit, maar eigenlijk te oud en vaal is. Dat laatste verzin ik erbij, maar zou er best goed in passen. Want we willen graag goed voor onze kinderen zorgen en eigenlijk ook voor ons zelf. Maar zetten onszelf veelal op de laatste plaats.
Want anders voelen we onszelf helemaal een ontaarde moeder. Je bent je al zo bewust van wat niet vlekkeloos gaat, waar je met een kort lontje reageert, waar je tekort schiet. In theorie weet je dat je fouten mag maken, maar in de praktijk voelt dat niet zo. Dan doe je nog eens extra je best om het goed te doen. En blijft er weinig tijd en puf over om goed voor jezelf te zorgen.
Terwijl je weet dat als je lekker uitgerust bent, je veel makkelijker omgaat met spitstijd, gênante opmerkingen en uitbarstingen. Met een good hairday en kleren aan waar jij je mooi in voelt, stap je toch anders de wereld tegemoet.
Tuurlijk is het innerlijk het belangrijkste, maar je eigen oog ook wil ook wat. En waarom kan het niet beide? Lekker in je vel is zorgen voor je innerlijke rust en je uiterlijk die dat weerspiegeld. Vlekkeloos zal het niet worden. Dat hoeft ook niet. Dat is het leven. Het hoeft niet perfect. Dat maakt je nog geen ontaarde moeder. Bovendien is perfect saai. En wie wil er nou een saaie moeder zijn?
Ik niet! Jij?
Geralda