Niet lullen maar poetsen

Het klinkt zo makkelijk, ontspannen. Maar wat als je dat niet zo gewend bent, niet zo goed weet hoe dat moet. Dan hoor en lees je waarschijnlijk, dat je meer moet gaan voelen. Hoe doe je dat dan? Als je dat nooit echt gekeerd hebt, er thuis niet over gevoelens werd gepraat, je zelf ook meer een denker bent en iemand bent die gewoon doorgaat. Of die ooit heeft moeten leren om vooral niet te voelen, want dat was te pijnlijk, zowel fysiek als mentaal. Je moest gewoon overleven, dus je bevroor of vluchtte metaforisch uit je gevoel. Je zou wel gek zijn om dan meer te gaan voelen, toch?! Waarom zou je?

Eva is zo’n vrouw, die niet gewend is om “naar haar gevoel te gaan” of  te praten over gevoelens. Ze is intelligent, zorgzaam en ze heeft haar zaakjes prima voor elkaar. Ze is een echte doorzetter, type niet lullen maar poetsen. Tot het niet meer gaat. Een ogenschijnlijk onbenullige val, maakt dat ze vast zit in haar lijf. Bewegen gaat moeizaam hoe graag ze ook wil en hoe hard ze ook haar best doet. Ze heeft gespannen pijnlijke spieren, ze kan maar weinig meer aan en is snel moe.  

Voor Eva is het nodig om meer contact te hebben met haar lijf, te voelen, want alleen zo kan ze leren  waar haar grenzen zijn, wat ze wel aankan, wanneer ze nee moet en ja kan zeggen. Tot voor kort redde ze zich prima met alles te beredeneren, alleen deze strategie werkt onvoldoende meer. Leren ontspannen, kunnen opmerken hoe het met haar lijf is en meer in contact met haar gevoel zijn, helpt haar om haar weg te vinden in het weer de moeder, partner, vriendin en vrouw te zijn die ze wil zijn.

Daarom zijn we stap voor stap gaan verkennen hoe ze meer kan gaan ontspannen, woorden te geven aan wat ze voelt in haar lijf. Alleen opmerken wat er is, op dit moment. Zonder te gaan bedenken waardoor het komt  of wat  eraan gedaan moet worden. Stap voor stap, omdat het belangrijk is om je veilig te voelen, zowel in de ruimte als in jezelf. Anders kun je niet diep ontspannen. Dan is het een trucje en trucjes werken tot op zekere hoogte en niet altijd.  Dat wat je opmerkt serieus nemen, zonder er in te duiken. Door het serieus te nemen, leer je verschillen in spanning te ervaren, waar jouw grens is en hoe het is als deze grens wordt gerespecteerd. Soms neemt de spanning op bepaalde plekken in haar lijf toe, komt er oude pijn boven, verdriet of angst. Ze leert om vanuit haar eigen veilige plek en in het nu te blijven, waardoor dit in golven er kan zijn. Ze wordt er niet door overspoelt. Het kan er zijn, ze leert erbij te blijven en daardoor kan het losgelaten worden. Er komt ruimte, er komt ontspanning. Steeds meer.

Eva voelt zich weer vrij in haar lichaam, ze is weer de moeder, partner, vriendin en vrouw die ze wil zijn. Anders dan voorheen, wel zichzelf. Haar lichaam waarschuwt haar als ze de lat te hoog legt, te veel doorgaat met “poetsen” en uit haar hoofd gaat leven. Haar lichaam dient zich luid en duidelijk aan, haar inmiddels oude klachten komen dan als een signaal weer even terug. Gelukkig luistert ze ernaar en vooral weet ze wat ze dan kan doen om weer lekkerder in haar vel te komen.

Ik ben benieuwd hoe jij het ervaart of misschien heb je er een inzicht doorgekregen. Ik hoor het graag!

Heb een fijne dag!

Geralda

Plaats een reactie