Onrust. Gejaagdheid. Malen. Gedachten over jezelf, de ander, wat er is geweest en wat gaat komen. Associëren tot je er doodmoe van bent. Voortdurend een gevoel van iets moeten doen.
En dus ook gaan doen. Want die onrust en gejaagdheid voelen is niet fijn. Het liefste gaan we weg van alles wat ongemakkelijk is of pijnlijk. Door hard te werken, afleiding te zoeken, eten en alles wat nu-echt-moet-gebeuren-meteen-ook-doen. Of te zeggen dat het nu eenmaal zo is. Dat zijn vaak de dingen die je van jezelf wel weet.
Er van weggaan is er ook op een sneaky manier, zoals het ene hebben en tegelijk de drang voelen naar het volgende. Het gras dat elders misschien wel groener is of voorbij deze heuvel is een nog mooiere heuvel. Waardoor je steeds op zoek bent naar de volgende thrill, een nieuw avontuur. Druk bent met zorgen voor dat fijnere gevoel van binnen, zodat je de onrust niet voelt. En tegelijk steeds opgejaagd voelt.
Allemaal gaat het om vermijden van ongemak en soms zoveel dat je eigenlijk niet weet wat je voelt. Beslissingen neemt vanuit rationeel oogpunt en voorbij gaat aan wat er gebeurt in je lijf. Ik zie dat vaak bij sensitieve of hoog gevoelige vrouwen. Die voelden zoveel dat het teveel was om te verwerken, dat ze dus de vertaalslag maakten naar “ik ben een rationeel iemand”. Ja dat ben je óók. En die sensitieve vrouw, die bang is dat die gevoelens en emoties haar overspoelen en dat ze zichzelf kwijt raakt.
Ze ís zichzelf al kwijt geraakt, door zichzelf te vertellen hoezeer ze controle nodig heeft. Door maar een deel van zichzelf te laten zien. De onrust helpt je herinneren aan wat je óók bent. Dat je een deel van jezelf aan het verstoppen bent die graag gezien wil worden, tot bloei wil komen.
Als je durft dat deel er te laten zijn, voel jij je zoveel meer jezelf. Zonder dat onbestemde gehaaste gevoel. Dan kan je genieten met een rustig hoofd.
Gevoelens en emoties hoeven je niet te overspoelen, je hoeft niet overprikkeld te worden van anderen.
Daar kan je voor kiezen. De eerste stap is dat écht te willen. Je open te stellen om in de spiegel te kijken. Het anders te willen doen dan dat je doet. Volledig jezelf te willen zijn. Met al je gevoeligheid, je energie en je denken.
De tweede stap is je daarbij te laten helpen. Om bewust te worden waar en hoe snel jij jezelf saboteert, waar je van jezelf weg gaat, welke escape routes je pakt. Niet op wilskracht, maar vanuit zachtheid en ontspanning. Zonder navelstaarderij en wolligheden. Wel met lijf, hoofd en intuïtie samen.
Welk deel van jezelf verstop jij?
Liefs, Geralda
Wil je ook uit die kramp van doorgaan en gejaagdheid? De vrouw en moeder zijn die je bent, maar die er in het dagelijks leven niet zo uitkomt doordat je lontje te kort is en je hoofd te vol? Laten we dan kletsen hoe je dat slim aanpakt, zodat jij kunt zijn zoals je weet dat je diep van binnen bent.