Dit jaar ben ik later dan anders. Later met het beginnen aan de suprprise, later met cadeautjes kopen. Moet nog beginnen met gedichten. Het is donderdag en bij ons komt de Sint zaterdag al langs. Ik bak veel minder vaak zelf pepernoten, heb ondertussen ongeveer al 3 zakken gekochte op. En voel me schuldig. Vooral om het niet bakken, wel eten en mezelf minder de voorpret gunnen van de voorbereidingen. Ondanks dat ik weet dat schuldgevoel zo niet helpend is.
Het draagt niet bij aan je lekker voelen en rust in je hoofd. Erger nog het roept niet alleen meer spanning en onrust op, zolang je in schuldgevoel blijft zitten, kom je ook niet in beweging om het anders te doen. Meestal komen er zelfs excuses in de vorm van omstandigheden en anderen om voor jezelf goed te praten waarom je doet wat je doet. Pak je eerder nog een handje lekkers dan te voelen of je er echt zin in hebt en of je genoeg hebt gehad.
Daarnaast, hoe vaak komt het niet voor dat je andere zaken voor laat gaan ten koste van iets waar jezelf veel plezier aan beleeft? Ook daar komen dan allerlei goedpraters voorbij als; het is een kleine moeite, ik kan dat wel even doen, dit is belangrijker, ik doe het later wel, ik heb geen tijd, ben moe, dan kan ik niet maken, de was moet toch een keer gedaan worden of ik moet nu echt de stofzuiger erdoor halen, ik moet er zijn voor….
Soms kan het niet anders, maar vaker is het jezelf niet gunnen en anderen of omstandigheden voor laten, bewust of onbewust doorslaggevend. Als je nu stuitert en denkt “ik gun het mezelf echt wel”; hoe vaak neem je die ruimte dan ook? En als er wat tussenkomt nog steeds? Of heb je de neiging om jouw plezier (jouw vermoeidheid, jouw tijd) minder belangrijk te vinden dan de was, de ander of welk beroep erop je wordt gedaan? Of denk je dat andere zaken belangrijker zijn?
Waar leg jij je prioriteiten? We hebben het over in ons kracht staan, me-time en zelfzorg, maar leggen die heel snel aan de kant als het lastig wordt. Tot je niet anders kan. Of door een ernstige gebeurtenis bewust wordt van de kwetsbaarheid van ons mensen en wat eigenlijk het allerbelangrijkste is: Liefde, verbinding, samen, genieten.
Om dat ten volle binnen te laten komen, te voelen is zelfliefde de basis. Om te geven, verbinding te voelen, te genieten van en met elkaar is, voor samen, is het nodig dat het eerst aan jezelf geeft. Dat jezelf te gunnen begint bij zelfliefde.
Het feest waar in vele huizen het komend weekend verwachtingsvol naar uit wordt gekeken gaat om zoveel meer dan cadeautjes en pepernoten. Het gaat om geven en mogen ontvangen. Om Dankbaarheid. Om liefde, verbinding, samen en genieten. Dat kan je ten volle beleven als jij onvoorwaardelijk van jezelf houdt. Elke keer weer bewust daarvoor kiezen.
Yep, ik laat het ook nog steeds gebeuren. Het geeft me weer een ander stukje inzicht, een verdieping in waar ik mezelf sabboteer in onvoorwaardelijke zelfliefde. Het geeft me de kans om er nog meer in te groeien. En de komende dagen me heerlijk te storten op alle voorbereidingen en het huis laten ruiken naar versgebakken pepernoten😊
Veel plezier als de Sint de komende dagen op bezoek komt.
Liefs, Geralda
Heeft deze blog je een inzicht gegeven? Leuk als je het laat weten!
Herken jij jezelf erin en zou je er wel wat mee willen? Dat is het allermooiste cadeau wat je aan jezelf kan geven! Laten we even vrijblijvend sparren. Ik hoor graag van je.