Schatzoeken
Daar sta ik dan, aan de rand van een groot rond gat. Als er geen kassa, souvenirshop en restaurant zou zijn, was ik er zo aan voorbij gegaan. Een beetje aarzelend sta ik daar, ik weet dat ik ga en toch voel ik een lichte kriebel van ongemak in mijn buik. Wat kom ik tegen en wat als… Ja, wat als wát eigenlijk? Ik kijk in een diepte begroeid met groene planten en struiken. Het schijnt de moeite waard te zijn om af te dalen naar de diepten van de Aarde. Tenminste als ik de folder mag geloven en de rijen mensen voor de ingang.
Het eerste deel is met de trap 75 meter naar beneden. Het uitzicht is prachtig omhoog, de mooi blauwe lucht en het witte standbeeld dat straalt in de zon. Dan loop ik verder de gang in, dieper de aarde in. Steeds dieper en verder. Dat wil zeggen zo’n 130 meter diep en ongeveer een kilometer lang. Eerst lopend, vervolgens nog ongeveer 500 meter met een bootje met een gondelier die tegelijk gids is. Daarna is het nog een stukje lopen. Dan kom je bij enorme kamers vol prachtige ondergrondse meertjes vormgegeven door Moeder Aarde, met bekende stalactieten en stalagmieten. Ook de weg ernaar toe laat steeds weer andere schatten en uitzichten zien. Een fantasiewereld van vormen in allerlei groottes en kleuren. Je kunt er werkelijk van alles in zien. Het plafond, rijk versierd met de mooiste vormen, is heel hoog. Zoals mijn kinderen het verwoorden; het lijkt wel een onderwater wereld, een soort rif, waar het water en de vissen zijn weggehaald.
Ik vind het altijd een beetje spannend en leuk tegelijk, iets onbekends doen. In dit geval zo diep de Aarde in. Allerlei gedachten komen dan naar boven zoals “wat als er iets gebeurt, dan zitten we vast, we komen dan niet meer weg, we kunnen geen kant op”. Ik scan de gangen op zoek naar een nooduitgang, maar die is er niet. Je moet dan gewoon de weg terug.
Tegelijk probeer ik me te verbinden met de plek waar ik ben, me te verbinden dat ik diep in het binnenste van Moeder Aarde ben. Hoe voelt het hier aan, hoe voel ik me hier? Het voelt als rustgevend, zelfs met al die mensen en mijn gedachten. Er is een prettige stilte. Wat best gek is met al die mensen, het heeft af en toe wel wat weg wan een Efteling attractie met die rijen bootjes en mensen. Toch huist in deze diepte een prachtige serene wereld vol schatten om te ontdekken.
En ik realiseer me dat het hetzelfde is als we ons verbinden met ons lijf en meer naar ontspanning toe gaan. Naar de diepte, de stilte in onszelf. Die ook zo mooi, groot, rustgevend en stil kan zijn. Dat kan ook een beetje leuk en spannend tegelijk voelen. Allerlei gedachten, spanningen en angsten kunnen opkomen. Als “ik kan het niet, wat als ik meer oprakel, wat heeft het voor nut”, misschien een beetje bang voor wat je zou kunnen tegenkomen. En als dat er mag zijn en je toch, al is het maar eventjes, de stilte in jezelf, de ontspanning in je lijf kunt voelen, dan kunnen wonderschone schatten zichtbaar en voelbaar worden. De mooiste dromen, fantasieën, inzichten van jezelf, van waaruit ideeën, oplossingen en inzichten kunnen komen. Door te verbinden met je lijf, te ontspannen en dat alles er mag zijn wat er is.
De stem van de gids in mijn oor zegt op dat moment dat we niet bang hoeven zijn dat de kloof instort. Gezien het huidige ecosysteem is dat onmogelijk. En dat het van buiten lijkt alsof er geen veranderingen zijn in de kloof en dat er een stabiel evenwicht is. Maar van binnen is het ook een kwetsbaar ecosysteem waar we zuinig op moeten zijn, die ons veel leert over de geschiedenis, ontwikkeling en de vorming van de kloof en haar schatten.
Ik glimlach. Al lijkt het van buiten dat er niet zoveel gebeurt, in onze binnenwereld kunnen hele stormen woeden. Door elke dag even stil te staan bij je lijf, hoe het met je is, hoe jij je voelt, leer je veel over jouw eigen binnenwereld, je lijf, je geschiedenis. Het leert je ook waar jij je gesterkt voelt, waar je veerkracht zit en hoe jij je daar mee kan verbinden. Dat kan kwetsbaar voelen, in de zin van dat het nieuw voor je is. Door je bewust te worden hoe jij je voelt, geeft ook inzicht in wat je wilt, wat je behoefte is en wat jij belangrijk vindt. Als je daar naar handelt komt er meer balans en voel jij je lekkerder in je vel. Ik hoop dat jij ook af en toe afdaalt naar de diepe ontspanning in lijf, jij de wonderschone schatten van jezelf herontdekt en deze schatten er steeds meer mogen zijn!
Heb je hier een vraag over, een inzicht door gekregen of misschien heb je zelf een mooie ervaring, deel het met me. Ik vind het leuk om te horen!
Een fijne dag!
Geralda