Als strijders staan ze in de kring. De een nog wat schuchter, de ander recht zijn rug en balt zijn vuisten, van binnen nog wat onzeker, maar allen vanuit een innerlijke drive om het monster te verslaan. Ze zingen luidkeels. Het helpt om het vertrouwen in zichzelf te voelen, moed te verzamelen. “Wij zijn bereid”!
Bereid om spelletjes te doen die hun uitdagen op hun moed en het overwinnen van innerlijke stemmetjes. Kinderen van de Vrije School vieren deze periode het Michaëlsfeest. Het feest van Ridder Joris die de draak verslaat. Het laat je kwaliteiten zien (en voelen) die je goed kan gebruiken nu de periode van meer naar binnen keren en de kortere dagen aanbreken.
De periode waarin je jouw eigen draken tegen komt in de vorm van innerlijke stemmetjes. Kritische en over-beschermende stemmetjes. Het feest draagt bij aan het voelen van de moed die nodig is om ze in de ogen te kijken én je eigen pad te volgen.
De herfst is echt begonnen. Het is in alles voelbaar, het weer, de lange broek en trui, het eerder donker worden. Net alsof de wekker zetten, plannen en de logistieke rompslomp om alles geregeld te hebben meer moeite kost dan als de dagen langer, zwoeler en zonniger zijn.
Waar jij in de rust van de zomer hebt voorgenomen om je niet meer te haasten om op tijd te komen, vaker nee te zeggen, niet meer over je eigen grenzen te gaan. Merk je dat je alweer in het oude liedje terecht bent gekomen. Teleurstelling, moedeloosheid en schaamte sluipen binnen.
Niet gek dat het gebeurd, zelfs logisch en heel invoelbaar. Veel belangrijker is de vraag;
Wat doe je ermee?
Waar kies je voor? Kijk je het recht aan of maak je ontwijkende bewegingen, wat eigenlijk excuses zijn die jij jezelf vertelt. Als je het maar tegen jezelf blijft zeggen, ga je er steeds meer in geloven. Been there, done that. 😊
Je hebt moed nodig om wat jij je hebt voorgenomen ook echt te doen. En te blijven doen. Daarin kom je weerstand tegen. Van jezelf om over je angst heen te stappen, om niet te snel toe te geven aan afleiding, het niet meer voor je uit te schuiven of uit de weg te gaan.
Je komt ook weerstand tegen van of bij de ander. Ze vragen of je dat nou wel zou doen, uiten bezorgdheid, doen beroep op je zorgzaamheid en behulpzaamheid, keren zich misschien van je af, geven je weinig steun of begrip.
Je eigen draken verslaan vraagt moed, angst voelen en doen. Het levert je ook veel op. Voorbij de weerstand vind je waar je steeds naar op zoek bent. Je zelf meer waard vinden dan als sluitstuk te dienen, jezelf serieus nemen (net zoals je de ander neemt) zodat je niet het leven van een ander leidt maar kiest voor die van jezelf.
En dat heeft niets te maken met egoïstisch zijn! Dat heeft te maken met trouw zijn aan jezelf, aan jouw innerlijk vuur. Dat kan prima samen met oog hebben voor de ander. Je laat alleen niet meer over je heen lopen en zegt niet meer overal ja tegen.
Sterker nog, doordat jij jouw grenzen aangeeft, kan jij daar binnen er volledig zijn voor de ander, klopt het van binnen en van buiten. Kost het jou veel minder energie en brengt het dubbel zoveel voldoening. Bovendien geef je het goede voorbeeld aan de ander om er ten volle te kunnen zijn en goed voor jezelf te zorgen.
Dus..
Ben jij bereid? Bereid om je eigen draken in de ogen te kijken, je innerlijke stemmetjes te horen en het toch doen? Bereid om te voelen dat het van binnen schuurt, dat het ongemakkelijk is en kan je dat er laten zijn? Bereid om voor jezelf op te komen, voor wat jij wil?
Bereid om je eigen pad te volgen? Zodat jij je zelf niet teleurstelt?
Heeft deze blog iets in je geraakt? Een inzicht gegeven? Leuk als je het me laat weten.
Liefs, Geralda