Stel je eens voor dat je hoofd niet constant door tettert. Er geen stemmetjes zijn die je vertellen dat het niet goed genoeg is. Je geen onrust in je lijf voelt wanneer je even zit met een kopje thee. Je een beetje voor je uit kan staren zonder schuldgevoel….
Stel je eens voor dat je even niets moet. Lekker ligt, onder een warm dekentje. Op de achtergrond hoor je geluiden hoort van buiten spelende kinderen, de wind én tegelijk voel je ontspanning in je lijf en rust in je hoofd. Ontspanning die je misschien al lang niet meer hebt gevoeld en die toch bekend is. Geborgen en veilig. In je lijf voelt je af en toe wat aanspannen, waarna je dieper in het matras van de behandelbank zakt. Soms komt er een herinnering langs, een gelukkige of een pijnlijke. Je kan ze voelen, de blijdschap en het verdriet, waarna je ze loslaat. Dat geeft nog meer ontspanning, ruimte en opluchting.
Makkelijk? Nee, niet altijd. Want in die rust voel je juist de onrust van het steeds bezig moeten zijn, de klusjes die nog op je wachten, het weggestopte verdriet of de irritatie. Wat je natuurlijk liever niet wil voelen en daarom maar weer doorgaat. Maar het is er toch.
Het is ook niet echt moeilijk. Want zelfs naast die onrust kun je ook een oase van rust in je lijf voelen. Voel jij je lijf steeds zachter worden en je hoofd stiller.
Ik heb het ook weer heel goed gevoeld. Ik heb namelijk deze week cursus en daarbij lig ik zelf ook meerdere keren op de bank. Het was er allemaal. De weerstand van het eigenlijk niet willen voelen. Liever willen doorgaan. Maar ook de diepe ontspanning en meer dan opgeladen van de bank komen.
Het is helend. Ik heb iets achter kunnen laten, wat ik niet altijd precies kan benoemen. Ik weet dat ik er geen last meer van heb. Het heeft zijn aandacht en plek gekregen. Ik voel me vrijer en stap minder snel of zelfs niet meer in een oud patroon. Moeiteloos. Inmiddels weet ik dat het me verder helpt, ik nog dichter bij mezelf kom.
Klinkt dat als muziek in je oren en hoor in jezelf; Dat wil ik ook?! Of voel je allerlei mitsen en maren opkomen? Voel je zowel de behoefte van het wel willen als de neiging van hard weg willen rennen? Dat is normaal! Dat geeft juist aan dat je een verlangen hebt naar meer rust in je hoofd, ontspanning in je lijf en meer jezelf kunnen zijn. Lichter, vrijer. En tegelijk voel je onbewust dat je ook wat pijnlijke herinneringen of verdriet hebt weggestopt. Dat is het dubbele gevoel.
Ik heb dat ook. Nog steeds. Moet ik op zo’n cursusdag eerst 3x naar de wc. Van te voren heb ik eigenlijk geen zin en vraag ik me af waarom ik me eigenlijk heb opgegeven. Terwijl ik ook heel goed weet wat het me oplevert. Voorbij de weerstand is een grotere ontspanning,
Dus ben jij ballen in de lucht aan het houden die je niet zo makkelijk kan loslaten? Lees dan nog even verder.
We hebben het allemaal nodig om de ballen even neer te kunnen leggen. Niet eens zozeer om op te laden, want dan houden we eigenlijk al te lang te veel ballen hoog. Maar om weer van een afstandje kunnen bekijken hoe het met je gaat en wat je nodig hebt.
Door te luisteren naar je lijf, komen antwoorden, verlangens en dromen die op de achtergrond zijn geraakt. Je lijf heeft een oneindige wijsheid in zich om je bewust te worden van (oude) patronen, je terugtrekken of je neiging om in de actie stand te gaan. Begrijpen wat je voelt en voelen om te begrijpen, het helpt je verder.
Wil je weten hoe dat werkt voor jpu? Laten we vrijblijvend een afspraak maken, vertel ik je er alles over.
Geralda