Google op me-time en de tips vliegen je om de oren. Ik heb even geprobeerd te achterhalen hoe vaak er per dag gegoogeld wordt op me-time. Zal ongetwijfeld aan mijn zoek skills liggen, maar ik kreeg meer tips dan cijfers. Ik weet wel dat de hashtag op social media in de miljoenen loopt.
Het geeft in ieder geval aan hoe groot de behoefte er aan is. De mindfuck is alleen dat er dan gezocht wordt naar oplossingen die je probleem niet verhelpen. Het zijn pleisters die te klein zijn en te snel weer losgaan.
Het begint bij je schuldig voelen. Een deel voelt zich al schuldig door alleen nog maar te denken hoe fijn even tijd voor zichzelf zou zijn. Alleen er zijn altijd zaken of mensen die belangrijker zijn. In jouw hoofd dan. Want dat klopt natuurlijk niet. Als er een life event is, dan wel, maar meestal is het iets wat jij jezelf vertelt.
En het andere deel voelt zich schuldig als het eindelijk zover is. Dat schuldgevoel haalt minstens de helft van je plezier van even iets voor jezelf doen af. Daarnaast kan je er niet echt van genieten, laat staan dat je er energie van krijgt. Op z’n best is het net voldoende om weer voluit gas te geven.
In beide gevallen is het een grenzen probleem; naar de ander én met jezelf. Geldt zeker voor de pleasers onder ons. Vraag jij je weleens af wanneer je genoeg hebt gegeven? Of wanneer jij op de eerste plaats mag komen? Door die vraag te stellen weet je ook hoeveel er is om te geven. Waardoor je volop kan geven, zonder jezelf voorbij te lopen.
Blijf je in het “maar hoe dan?” hangen, dan verandert er niks. Zolang je het eerst moet verdienen door hard te werken, bang bent dat iemand er iets van gaat vinden, jezelf vertelt dat het zo erg niet is, verandert er niks.
Dan blijf je in het verzuchten dat je graag me-time zou willen. Blijf je bij het willen dan komt het echt niet dichterbij.
Het ok vinden dat jij het sluitstuk bent, is een vorm van moeite hebben met grenzen stellen. Als dat is waar je genoegen mee neemt, is dat prima. Stop dan met het willen van meer me-time. Scheelt een hoop energie!
Wil jij niet je kinderen (of je cliënten) leren dat ze geen/nauwelijks tijd voor zichzelf mogen nemen, gun jezelf dan meer! Leer waar je blinde vlekken zitten. Wat jou tegen houdt en waar jij jezelf tegen houdt. Zodat je effectieve stappen kan zetten en heerlijk kan genieten. Tijd hebt voor jezelf, ontspanning en opladen.
Cijfer jezelf niet weg, zodat je kinderen het ook niet hoeven te gaan doen. Dat heeft niets met schuld te maken, maar alles met het jezelf waard vinden en in actie komen.
Heeft deze blog je een inzicht gegeven? Leuk als je het laat weten!
Liefs, Geralda