Mijn zoon en ik liggen regelmatig in de clinch over schermpjes Hij is een actief ventje die graag buiten speelt en net zo graag voor een schermpje zit. Als ik hem ophaal van school is één van zijn eerste vragen wanneer hij op een schermpje mag. Het liefste wil hij gelijk uit school en dat vind ik bijzonder irritant.
Ik vind dat hij na school zijn ontspanning buiten moet vinden, of in ieder geval in bewegen. Na veel in het hoofd te zitten (leren), is het tijd voor het lijf. Hij denkt daar anders over. Hij geeft aan dat als hij er een kwartietje op mag, hij tot rust komt en daarna buiten gaat spelen. Niks aan de hand zou je zeggen. Maar ik weet dat ene kwartiertje altijd sneller voorbij gaat dan hij fijn vindt en het stoppen een dingetje is.
Ondanks allerlei dingen die ik heb geprobeerd, waaronder er zelf wat losser in te worden, bleef het een strijd tussen ons. Totdat ik besloot om eens door te vragen wat hij precies wil met die vraag en waarom hij het zo graag gelijk na school wilde. Vervolgens heb ik een tijdje naar hem gekeken en me af gevraagd wat hij nodig heeft in dit stuk. Want wat je kind wil, is natuurlijk niet altijd wat hij nodig heeft.
Als ik mijn kind alleen zou geven wat hij wil, zal hij een voortdurende honger naar meer hebben. In dit geval zal de afgesproken schermtijd nooit genoeg zijn. Om op te groeien tot een zelfstandig volwassene die lekker in zijn vel te zit (en dat willen we toch voor onze kinderen) heb je liefde, voedsel, veiligheid en vreugde nodig. In vreugde zit onder andere het ervaren van verbondenheid, verwondering, spelen, plezier en verrukking. Het is belangrijk dat je in je kindertijd veel vreugde ervaart, dat geeft je veerkracht. Iets waar je later op terug kan vallen, als er moeilijkheden op je pad komen.
Om bij te dragen aan de vreugde geef jij je kind wat het nodig heeft. En dat is niet altijd wat je kind wil. Zo kan je kind begrenzing nodig hebben of juist meer vrijheid, zeggenschap of juist meegenomen worden in het kunnen beslissen, verantwoording leren dragen, leren uiten of ervaren dat fouten maken mag. Ook bij jezelf mag jij je afvragen wat je wil en of dat hetzelfde is als wat jij nodig hebt. Deze bewustwording van het verschil tussen willen en nodig hebben, helpt je verder bij het ontdekken hoe je de situatie kunt verbeteren.
Wat hielp bij mijn zoon en mij is 3 vragen stellen, zowel voor hem als voor mezelf. Hoe gaat het met je? Wat wil je? Wat heb je nodig? Luister naar je kind, kijk en voel, wat heeft je kind nodig? En op dezelfde manier deze vragen aan jezelf stellen op het onderwerp. Het antwoord maakt dat je makkelijker de oplossing kunt vinden, zonder strijd, macht of toegeven. Met beiden een tevreden gevoel.
Geralda