De moederboom voelt waar haar zaailingen terecht komen. Ze voelt ook wanneer het haar tijd is om te gaan. Door een ingenieus ondergronds systeem van onder andere schimmels geeft ze al haar voeding, mineralen en levenskracht aan haar zaailingen voordat het zover is. Dat is wetenschappelijk aan getoond. Dit zijn de woorden van Little Grandmother Keisha in de podcast van The Trueman Show.
Stel je toch eens voor dat het waar is. De natuur nog veel meer verbonden is met elkaar dan wij leren op school. Ik vind het indrukwekkend.
Je kan een soortgelijke verbondenheid voelen met je kind, als je deel van een tweeling bent, een diepe connectie voelt met je soulmate, met de natuur, maar ook met je paard of hond. Dan weet je soms dingen zonder ze gehoord of gezien te hebben. Over jezelf en over de ander. Je weet dat het klopt en je hebt geen idee hoe je dat weet. Het is een diep weten wat voorbij gaat aan denken. Het is voelbaar van binnen. Het is voelbaar in je lijf.
Het is ook voelbaar in je lijf als je afgesneden bent van die verbondenheid. Van dat wetende stuk in jou. Het kan voelbaar zijn als kou, mist, niets voelen, opgejaagd, geen overzicht, kort lontje, snel overprikkeld om een paar te noemen. Beschermingsreacties als vechten, vluchten, bevriezen of pleasen komen naar voren als ervaringen in het leven te groot of te veel zijn om te verwerken. Pijn, angst en verdriet krijgen een plek in je lijf.
Situaties, woorden, geuren, geluiden, mensen kunnen later triggers zijn om daarin geraakt te worden en waardoor je die sensaties of emoties voelt. Iets wat je natuurlijk niet wil voelen en dus neem je strategieën aan om dat niet te hoeven. Dat kan heel lang “goed” gaan. Totdat je patronen ontdekt waarin je merkt dat je steeds tegen hetzelfde aanloopt, teveel last hebt van die sensaties en gevoelens of verlangens hebt die nu onvervuld blijven.
Dat zijn tekenen van je lijf om in actie te komen. Om te leren hoe je de eerdere ervaringen kan afronden en loslaten uit je lijf. Vooral dat laatste wordt vaak vergeten. Je lijf heeft óók wat nodig. Het is niet voldoende om alleen met je hoofd te begrijpen wat er gebeurt en wat je kan doen om je beter te voelen.
Leren hoe je denken en voelen (weer) samen kan gaan, je vrijer en rustiger voelen gaat via je lijf. Daardoor voel jij je meer verbonden met jezelf en anderen. Kun je vertrouwen op je innerlijke weten. Net als de boom.
Stel je eens voor hoe heerlijk het kan zijn om de lente in te gaan met minder ballast. Ruimer, vrijer in ademhalen, in bewegen, in jezelf zijn… In natuurlijke verbinding met jezelf en vanuit jezelf met de wereld.
Ik vond het een prachtige podcast en kan het je aanraden.
Heeft dit je een inzicht gegeven? Hoe kijk jij aan tegen die verbondenheid en innerlijk weten? Ik vind het echt leuk om van je te horen en ik zie je mail met veel plezier tegemoet!
Geniet van een lekker lang Paasweekend samen!
Liefs, Geralda