Tropenjaren. Je weet wel die periode dat je kinderen klein zijn, de nachten niet altijd van jou zijn, je niet alleen naar de wc kan en de snotstrepen afwisselend op je schouder of ter hoogte van je knieën zitten. Die jaren. Waarvan iedereen zegt dat als ze groter worden dat het dan makkelijker wordt.
Dat is een fabeltje, sorry. We willen er graag in geloven en blijven het elkaar vertellen. Net als dat iedereen op een roze wolk zit na de bevalling. Klopt ook niet en wat een tegenvaller als jij die wolk niet ervaart. Krijg je toch snel het idee dat je iets niet goed doet (klopt ook niet overigens!!). En als je de jaren met jonge kinderen niet als tropenjaren ervaart, krijg je óók het idee dat er iets niet klopt, omdat iedereen het wel zo lijkt te ervaren. En nee, dan is er niets mis met je!
Andere tijden, andere stress. Je kleding blijft wel een stuk schoner, maar je krijgt er een dagtaak bij als logistiek manager als je kinderen op school zitten. Kinderfeestjes, zwemles, speelafspraakjes, sport, helpen op school; eigenlijk de hele week van hot naar haar sjeest. De meeste dingen vind je best leuk, maar er moeten niet teveel onverwachte zaken bijkomen en die lijken er wel steeds te zijn. Vervolgens heb je pubers in huis, de bijbehorende puberbreinen (OMG, die werken een potje anders!) en niet te vergeten rondslingerende tassen, jassen, sokken en vergeten sportkleding. En jouw brein die overuren maakt als je denkt aan uitgaan, drank, drugs en je wakker ligt van mogelijke verkeerde invloeden, gamen of late thuiskomsten. Mogelijk is je aandacht en tijd ook vereist bij je meer zorg vragende ouders.
Kortom, andere fasen met andere uitdagingen en andere stressoren. Het vraagt iets anders van je als moeder en het vraagt iets anders van je hoe je óók goed zorgt voor jezelf. In welke fase je zit, de belangrijkste vraag is hoe blijf je dicht bij jezelf. Verlies jij je niet in wat er allemaal van je gevraagd wordt, kun je nee zeggen tegen anderen en vooral ja tegen jezelf.
Volg de fase waarin je zit. Heb je slechte nachten, mag je dan ook een pas op de plaats maken. Hoef je van jezelf niet de werknemer van de maand te zijn én de beste moeder ever? Mag je de zorg af en toe over laten aan de oppas, omdat je even bij moet tanken. Hoef je niet bij alle feestjes te zijn? Laat je wasgoed liggen wat niet in de wasmand ligt. Heb je voldoende rust om de puberstormen over je heen te laten komen, zodat je daarna weer in verbinding kunt gaan?
Durf te kiezen welke ballen JIJ in de lucht wil houden en waar je even niet aan mee doet. Welke je voor nu bewust even laat en misschien later weer oppakt. Je eigen rust en ontspanning net zo belangrijk maken als het welzijn van je gezin. Prioriteit geven aan jouw persoonlijk groei en gun je zelf dat je niet in de wachtstand gaat staan.
Met dat de kinderen groter worden, is er misschien wel iets meer tijd, maar als er niets verandert aan hoe je omgaat met wat jij nodig hebt, zal er niets veranderen. Op een dag vraag je dan af waarom je niet meer gewaardeerd wordt voor wat je doet en vooral laat. En ben jezelf kwijt geraakt…
Geef je zelf ruimte, hulp en keuzes om te mogen genieten van elke fase, ondanks dat niet alles even leuk is.
Heeft dit iets bij je geraakt? Wil je het met me delen?
Liefs, Geralda