Al een tijdje ben ik aan het denken over een zin die aangeeft wat ik doe. Ik hoor je denken; je hebt het altijd over voelen en nu ga je in je hoofd zitten??! Eigenlijk heb je altijd beide nodig, maar zijn we steeds meer waarde gaan hechten aan ons denken en te weinig aan het voelen. Waardoor de meesten eerst weer moeten leren voelen. Ik kan goed voelen waar ik aan bijdraag, maar ik wil er graag een paar woorden aan geven zodat andere vrouwen ook gelijk weten wat ik doe. En daar heb ik mijn hoofd voor nodig. Maar het lukt nog niet echt. Want ik leer vrouwen voelen klinkt toch een beetje gek.
Bovendien komt er dan toch gelijk bij je op dat vrouwen juist goed kunnen voelen. Klopt ook. Alleen voelen ze vooral onzekerheid. Twijfel. Schuld. Onrust. Schaamte. Ga maar bij jezelf na.
Maar dat wil je eigenlijk niet voelen en dus schiet je naar je hoofd. Ga je nadenken over je gevoel. Uitpluizen. In detail. Met een sausje van eerdere ervaringen er over heen. Door de bril van die ervaringen kijk je naar iets wat je collega tegen je zei, of je moeder of de buurvrouw. En komen er allerlei strategieën naar boven om die nare gevoelens maar niet te hoeven voelen. Met als gevolg stress. Want nóg een bal op te houden. Méér stress.
Je gaat denken over je gevoel, in plaats van in je lijf voelen waar die onzekerheid zit en hoe het voelt. Of je gaat er iets positiefs tegen over zetten, wat je ook niet echt voelt in je lijf, maar geleerd hebt om het ongemakkelijke maar niet te voelen.
Als je al een beetje zekerheid, trots op je zelf en rust voelt, stap je er vlot over heen. Saboteer je dat door het vergrootglas te leggen op de twijfel, onzekerheid, schuld, onrust en schaamte. Kritiek blijft langer hangen dan een compliment.
Ga je nog meer geven, beter je best doen. Het cirkeltje is rond. Het versterkt zichzelf.
Wat je van mij leert is voelen van ontspanning onder de stress. Voelen waarom die innerlijke onrust er is. Intunen bij jezelf, zodat er meer rust, helderheid en duidelijkheid komt. Voelen dat je goed, mooi en krachtig bent onder al je overtuigingen. Krachtig op een vrouwelijke manier. Niet een gekopieerde man-manier. Maar gewoon zoals het is. Zoals jij bent.
Hoe dat voelt?
Ieder voelt dat op haar eigen manier. Om er toch iets over te zeggen; Je wéét het, van binnen. Je voelt je zacht én krachtig tegelijk. Je kan meebewegen zonder jezelf te verliezen. Vanuit een stevige basis. Je kan geven én ontvangen.
Je gaat aan voor wat jij belangrijk vindt en weet die uitknop ook te vinden wanneer het nodig is.
Je staat in je eigen midden, geworteld je levenservaringen met je meedragend én zijn wie je bent om te kunnen brengen wat je hebt te brengen. Je staat in je kracht en geeft daarmee de ruimte aan de ander om het ook kan doen. Je staat op jouw plek in de familielijn, in de energiestroom van het leven. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel makkelijker dan alles op wilskracht moeten doen.
Je voelt dat het klopt. In je lijf. In je hart. In je ziel.
Vrij uit.
Je hoofd in de wolken, je voeten stevig op de grond. Zacht en krachtig. Vertrouwen.
Zo voelt dat als de innerlijk onrust er niet (meer) is. Als je kan intunen bij jezelf.
En daar wil ik dan een zin van maken, in duidelijke, heldere taal.
Als jij een idee (of gevoel 😊) hebt voor een zin, laat het me alsjeblieft weten!
Liefs, Geralda
Als jij ook wel eens wil intunen bij jezelf om die rust weer te voelen, stuur me dan een berichtje. Ik vertel je er graag meer over.