Waarom het niet lukt met de rust in je hoofd

Veel vrouwen die bij me komen hebben al het een en ander aan persoonlijke ontwikkeling en therapie gedaan. Soms vanuit noodzaak, omdat ze helemaal vast liepen. Van de stress, door intense ervaringen als een ongeval, verlies of bevalling. 

Soms vanuit een verlangen naar meer willen genieten, zich vrijer voelen om zichzelf te zijn en te doen of juist ontdekken wat ze zelf nou eigenlijk willen.

Er zijn inzichten gekomen waarom ze doen wat ze doen, helderheid in wat wel helpend is en wat niet, ze doorzien patronen en ze staan sterker en meer bewust in het leven. En toch is het moeilijk om te ontspannen. Blijft dat hoofd vol zitten. Zijn ze moe terwijl ze van nature energieke vrouwen zijn.

Voor mij is dat heel logisch. Het lijf heeft namelijk ook wat nodig en komt er altijd achteraan. Met je hoofd heb je dingen kunnen verwerken en oplossen. Je snapt dat je vaker nee moet zeggen, ook goed voor jezelf moet zorgen en dat je neiging tot controle je in de weg kan zitten. Waarom het dan toch nog niet lukt met die rust in je hoofd, je ontspannen voelen en energie hebben, is omdat je lijf nog op scherp staat.

Je zorgkant, aanpassingsvermogen en moeite om controle los te laten is niet opeens weg als je weet hoe het zit. Er zit een enorme kracht in die eigenschappen, alleen kan je ze nog niet gebruiken als zodanig. In tegendeel, ze houden je eerder tegen. Je lijf staat teveel in de alert stand en komt te weinig in de ruststand. Daardoor is er geen bodem waarop al je, in basis goede acties, kunnen landen en tot resultaat kunnen komen.

Het lastige is ook dat als je meer gaat ontspannen, je juist alerter wordt. Ontspannen is ook loslaten, maar dat is spannend voor een alert systeem wat zo gewend is aan controle en voelsprieten uit hebben staan. Dus intern ga je van vasthouden naar loslaten en weer terug. Daar word je doodmoe van.

In je lijf worden ook ervaringen opgeslagen. En dat bedoel ik letterlijk, in je bindweefsel. Dat Heb je al wel gemerkt als je die knopen in je schouders voelt of die pijnlijke plek in je nek. Het is al zo lang bij je dat je er enigszins aan gewend bent geraakt. Het is opgeslagen spanning. De ervaringen die je al een plek hebt gegeven in je hoofd moeten daarna nog door je lijf worden losgelaten. En dat wordt vaak vergeten.

Je lijf hoort er ook bij. Een eerste stap is om elke dag even tussendoor tijd te nemen voor niksen. Met al je aandacht je koffie of thee drinken. Niet gelijk op je telefoon. Een inkopper misschien, maar je wil niet weten hoe vaak ik hoor dat even zitten zonder telefoon niet gebeurt. Zo gewend zijn we aan bezig zijn. Voelen hoe je lijf voelt. Waar je voelt als je geïrriteerd, verdrietig of blij bent. Of de onrust van niet afgeleid worden door te scrollen. Voelen dat je billen op de stoel zitten en je rug tegen de leuning.

Het mooie is dat je creatieve brein door dit soort momenten meer ruimte krijgt voor ideeën en oplossingen. Kan je weer makkelijker met alle uitdagingen op je pad omgaan. En dat geeft rust in je hoofd 😊

Heeft deze blog je een inzicht gegeven? Leuk als je het me laat weten!