Zolang ik me kan herinneren heb ik een diep verlangen naar vrijheid gevoeld. Vrij om in alle opzichten mezelf te zijn, mijn gevoelige, enthousiaste, creatieve, tegendraadse en beschouwende kant te zijn. Alles van mezelf er te laten zijn.
Maar leefde ik dat ook? Nou nee
Ik paste me aan. Ik ben namelijk van het harmonie model. Ik was druk met zorgen dat iedereen het goed had en druk met dat het altijd beter kan. Mijn hoofd zat overvol met alles wat ik moest en wilde, met gedachten, wat er was gebeurd en al in het voren denken. Eigenlijk was ik met mijn hoofd niet vaak op de plek waar mijn lijf was.
Maar het ergste vond ik het gevoel geleefd te worden en dat ik minder genoot dan ik zou willen. Ik was niet de moeder die ik wilde zijn. Ik was zo hard bezig met mijn best doen, dat ik mezelf daarbij verloor.
Niet zo gek dat ik tot stilstand werd gezet door mijn eigen lijf.
Mijn hoofd stond altijd aan, doodmoe werd ik ervan. Ik kreeg last van mijn rug van de spanning en onrust. Toch ging ik door. Overtuigingen als ik ben sterk, ik kan het wel alleen, het kan altijd beter, doorgaan en niet willen zeuren.
Bovendien, dit was mijn gebied, dus ik zou toch moeten weten hoe ik het kon oplossen. Als psychosomatisch werkende fysiotherapeut in de revalidatie leerde ik anderen ontspannen, mentaal weerbaar en fysiek fitter worden. Dat moest ik toch ook bij mezelf kunnen.
Niet dus. Ik werd gedwongen naar mezelf te kijken door mijn eigen lichaam.
Ik had hulp nodig, om te weten waarom ik steeds zo aan ging en om het te kunnen veranderen. Het te kunnen gebruiken wanneer ik het wilde. Ik leerde echt luisteren naar de signalen van mijn lichaam, vertrouwen op mijn intuïtie en dit combineren met gezond verstand. Ik leerde beter bij mezelf te blijven, ook als het druk is.
Om werkelijk vanuit liefde te kunnen leven heb jij je hart én wijsheid nodig
Toch stapte ik nog te vaak in mijn eigen valkuilen. Ergens diep van binnen wist ik dat het anders kon. Dat er een manier is waarbij je gewoon alles hebt. De drie eenheid van gevoel, intuïtie en verstand in balans. De moeder zijn die ik wilde zijn en vooral genieten van al het moois om me heen. Ondanks dat mijn hoofd en anderen zeiden dat je niet alles kunt hebben…
Dat kan dus wel!
Het luisteren naar mijn lichaam, vertrouwen op mijn intuïtie en hier naar te leven, maakt dat ik me vrij voel in wie ik ben en wat ik doe. Leven vanuit mijn hart en hoofd samen. Zo kan ik ten volle geven wat ik te bieden heb. Aan mijn kinderen, aan anderen. En genieten.
Inmiddels is het ook al meer dan 15 jaar mijn werk en begeleid ik andere vrouwen hun balans te vinden in aan en uitstaan, voluit te gaan voor wat zij belangrijk vinden en weer volop genieten van hun gezin.
Vanuit ontspanning kun je beter zien wat jij nodig hebt
Vanuit ontspanning kan je beter met de uitdagingen van het leven omgaan. Het is zelfs essentieel om vrijuit jezelf te kunnen zijn. Vanuit de rust in jezelf kun je beter zien wat jijzelf en ook wat een ander nodig heeft. Dan pas kan je echt luisteren naar je hart. Vanuit helderheid en overzicht is het makkelijker keuzes maken die passen bij wat jij het allerliefste doet.
Hoe dat er dan bij mij uitziet? Om je een beeld te geven;
Ik ben zo’n moeder die elke fase leuk vindt, van babytijd tot puberen en alles wat tussen in zit. Ook al vind ik het niet altijd makkelijk en plak ik ze regelmatig heel graag achter het behang, liefst voor een lekkere lange tijd. In ieder geval zolang een kop thee warm blijft en ik in alle rust (al is het maar iets) kan lezen.
Mijn jeugdliefdes zijn Bruce Springsteen en Bono. Ik ben dol op zingen en doe het graag, alleen kan ik totaal geen toon houden. Volgens diezelfde kinderen zing ik ongelofelijk vals.
Mijn quilty pleasure? Een dansfilm. Zwieren over de dansvloer, modern, hiphop of sexy tango, het maakt niet uit. Als je dat toch kunt. Wauw. En pure chocola, maar dat is een inkopper.
Als je servies of glazen hoort vallen; dikke kans dat ik iets teveel aan het praten was met mijn handen en zo een dienblad heb om gemaaid. Mijn lief vindt me onhandig. Ik noem het enthousiast.
Ik wil niet alles kunnen, want dan moet ik ook alles doen. Zo kan ik geen band plakken. (Ik kan het heus wel, alles staat op you tube, hoe moeilijk kan het zijn, maar ik wil het niet kunnen 😊)
Ik heb me voorgenomen elk jaar een kleine of grote droom uit te laten komen. Een greep uit mijn dromen die inmiddels geen droom meer zijn; Een lieve chocoladekleurige Cocker Spaniël Jack, skiën met z’n allen, een slowjuicer en kaartjes voor Bruce.
Ik hou van sneakers en van hakken. Spiritualiteit en hakken gaan wat mij betreft prima samen. Voeten op de grond en mijn hoofd in de wolken. Praktisch en spiritueel. En dat mag er best leuk uitzien.
Mijn drijfveer
Ik voel een diepe wens om vrouwen te helpen om ontspannen, energiek en vol vertrouwen hun hart te volgen, zodat zij dat voorleven aan anderen. Ik help vrouwen de verbinding met hun lijf en hun hart te hervinden en vooral dat het gaan léven.
Mijn visie is dat alles wat je leert, je ook moet ervaren in je lijf. Om het letterlijk handen en voeten te kunnen geven, zodat je het ook kan gaan leven. En dat wat je al hebt losgelaten in je hoofd door nieuwe inzichten of ervaringen, vraagt ook loslaten in je lijf. Zodat je niet meer of minder in oude patronen vervalt als het (even) moeilijk gaat. Luisteren naar je lichaam en dat verbinden met je hoofd en intuïtie, zodat jij steeds meer vrijuit je authentieke zelf kunt zijn. Als moeder, als vrouw. Ik hou je een spiegel voor, dat is confronterend, altijd opbouwend en vanuit een diepe wens om jou verder te helpen.